ارزیابی فعالیت آنتی هیپوکسی نارینجین و نارینجنین در سه مدل خفگی، خونی و گردش خونی در موش سوری

هیپوکسی کاهش اکسیژن موجود در بافت های بدن است که می تواند منجر به اختلال در عملکرد بدن شود هیپوکسی با پاتولوژی بیماری کوه گرفتگی، بیماری قلبی عروقی و سکته مغزی مرتبط است. هیپوکسی موجب استرس اکسیدتیو و تولید ذرات فعال اکسیژن می گردد. نارینجنین و نارینجین به طور گسترده در مرکبات وجود دارند. این ترکیبات اثرات بیولوژیکی زیادی داشته، فعالیت آنتی اکسیدان های بالایی داشته و اثر خوبی هم در ایسکمی/ ری پرفیوژن دارند. تا امروز چیزی در خصوص فعالیت آنتی هیپوکسی این ترکیبات گزارش نشده است. این تحقیق به منظور بررسی فعالیت آنتی هیپوکسی این ترکیبات در موش انجام شده است.

در این مطالعه تجربی، اثر محافظتی این ترکیبات در دوزهای mg/kg 20-5 در مقابل مرگ و میر ناشی از هیپوکسی در موش سوری با سه مدل خفگی، خونی و جریان خونی مورد ارزیابی قرار گرفت. زمان زنده ماندن موش ها به دقیقه اندازه گیری شد. تمام مراحل آزمایشی مطابق با دستورالعمل های موسسه ملی بهداشت (NIH) در خصوص مراقبت و استفاده از حیوانات آزمایشگاهی انجام شد. کمیته اخلاق دانشگاه علوم پزشکی مازندران نیز پروتکل آزمایشی را تایید کرد. در تست هیپوکسی خفگی، فنی توئین (50 میلی گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) و در دو تست بعدی پروپرانولول (20 و 30 میلی گرم بر کیلوگرم، داخل صفاقی) به عنوان کنترل مثبت به کار رفتند. در تمامی تست ها، نرمال سالین به عنوان کنترل منفی به کار گرفته شد.آنالیز واریانس یک سویه و متعاقب آن نیومن کولز با کمک نرم افزار گراف پد پریزم 8 به منظور تعیین اختلاف بین میانگین ها استفاده شد.

در مدل گردش خونی، هر دو ترکیب تاثیر بسیار خوبی از خود نشان دادند. تاثیرات کاملا وابسته به دوز بود. نارینجین در دوز mg/kg 5 زمان مرگ را تقریبا 7/3 دقیقه افزایش داد (0/01<p). نارینجنین در دوز mg/kg 10 به طور معنی داری زمان مرگ را 3/2 دقیقه افزایش داد (0/01<p). این ترکیبات در این دوزها اثری مشابه پروپرانولول که به عنوان کنترل مثبت به کار رفت از خود نشان دادند. در مدل خونی، تنها نارینجین تاثیر بسیار خوبی و وابسته به دوز از خود نشان داد. این ترکیب در mg/kg 5 زمان مرگ را حدود 5/4 دقیقه افزایش داد (0/01<p). نارینجنین حتی در دوز mg/kg 40 نیز تاثیری نداشت. نارینجین در mg/kg 5 و نارینجنین در mg/kg 40 اثری مشابه پروپرانولول از خود نشان دادند. در مدل خفگی، هر دو ترکیب تاثیر بسیار خوبی از خود نشان دادند. تاثیرات آن ها کاملا وابسته به دوز بود. نارینجین در mg/kg 5 زمان مرگ را 7/2دقیقه افزایش داد (0/001<p). در دوز mg/kg 10 زمان مرگ 10 دقیقه اضافه شد و به 29 دقیقه رسید (0/0001<p). نارینجنین نیز در mg/kg5، زمان مرگ موش ها را 4/2 دقیقه افزایش داد (0/05<p). در دوز mg/kg 10 زمان مرگ 10 دقیقه اضافه شد و به 27 دقیقه رسید (0/0001<p). نارینجنین در دوز mg/kg 5 و نارینجنین در دوز mg/kg 10 اثری مشابه فنی توئین که به عنوان کنترل مثبت به کار رفت، ایجاد کردند (0/05<p).

با توجه به نتایج این مطالعه مشخص شد که نارینجین فعالیت محافظتی بسیار خوبی را در تمامی مدل های از خود نشان می دهد. نارینجنین تنها در مدل خونی موثر نبود. نتیجه این تحقیق می تواند پاسخگوی اثرات قلبی عروقی و تاثیر خوب آن ها بر ایسکمی/ ری پرفیوژن باشد.