نگاهی به دو رویکرد نوین در آموزش زیست شناسی: ساختن گرایی و کاربرد خلاقیت

هدف از پژوهش حاضر مروری بر تدریس درس زیست شناسی مبتنی بر الگوی تدریس ساختن گرایی و نیز تبیین مزایا و ضرورت های کاربرد روش خلاقیت در آموزش این درس است. طی تلاش های متعدد در جهت بازنگری و ارزیابی مجدد رویکردهای آموزشی، امروزه رویکردهای سنتی تا حدی منسوخ شده و رویکردهای آموزشی نوین بر نوآوری، تعامل دوجانبه و تولید دانش معطوف است. به نظر می رسد روش های تدریس جدیدی مانند الگوی تدریس ساختن گرایی و کاربرد خلاقیت می تواند تسهیلگر تحقق این اهداف باشد. روش این پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و برای جمع آوری اطلاعات به بررسی پایگاه های داده جهت استخراج مقالات خارجی و داخلی در زمینه کاربرد دو روش یادشده در راستای تدریس درس زیست شناسی پرداخته شده است. نتایج حاصل نشان می دهد الگوی تدریس ساختن گرایی به عنوان یک الگوی دانش آموز محور در کنار روش کاربرد خلاقیت، با تفهیم درس زیست شناسی به عنوان دانشی با جنبه های انتزاعی و ناملموس ازنظر اغلب دانش آموزان، ارتباط مستقیمی دارد.