فرهنگ شالی کاری در مازندران: موردپژوهی دو روستای فرح آباد و ارطه

این مطالعه با هدف درک عمیق تر از ابعاد اجتماعی- فرهنگی شالی کاری و بررسی مناسبات و آیین های مربوط به آن در دو روستای فرح آباد و ارطه در مازندران انجام شده و تغییرات به وجود آمده در مراحل کشت برنج بر اثر ورود تکنولوژی و ابزارآلات جدید کشاورزی مورد بررسی قرار گرفته است. داده های پژوهش در چارچوب مردم نگاری و با کمک روش های مشاهده مشارکتی، عکس برداری و مصاحبه نیمه ساخت یافته گردآوری شده اند. سوال اصلی پژوهش این است که شالی کاری امروزه به چه صورت انجام می شود و تحولات رخ داده در کشت برنج و صنعتی شدن آن از منظر کشاورزان چه نقاط ضعف و قوتی دارد. نتایج نشان می دهد استفاده از ابزارآلات کشاورزی از نظر برخی کشاورزان مزایایی از جمله افزایش محصول، راحت تر شدن کشت و صرفه جویی در وقت و هزینه را دارد. همچنین در نتیجه صنعتی شدن روش های کشت و عدم حضور افراد در برخی مراحل شالی کاری، بخشی از آیین ها از جمله آوازخوانی هنگام نشا و وجین و شعرخوانی مردان در زمان وزن کردن برنج در دو روستای مورد مطالعه بسیار کمرنگ یا حذف شده اند. در حالی که بخش دیگری از فرهنگ شفاهی از جمله ضرب المثل های مرتبط با شالی کاری همچنان بین مردم و حتی نسل جوان رایج است.