بررسی آزمایشگاهی خواص مکانیکی بتن های سبک ژئوپلیمری مسلح به الیاف فولادی و پلی پروپیلن

با توجه به میزان مصرف بالای بتن به ویژه در سازه ها و نیاز روز افزون به تولید سیمان، توجه به اثرات مخرب زیست محیطی این ماده ضروری به نظر می رسد. در صنعت ساختمان برای رفع این مشکل از چسب های جایگزین در بتن استفاده می شود که ژئوپلیمرها یکی از این جایگزین ها می باشد. ساخت بتن های ژئوپلیمری بر پایه ی سرباره می تواند یکی از راه کارها جهت تولید مصالح سازگار با محیط زیست باشد که کاهش اثرات مخرب تولید سیمان را به دنبال دارد. در این پژوهش از دو سری بتن سبک ژئوپلیمری استفاده شده است. در سری اول با ثابت نگه داشتن نسبت های ژئوپلیمری (0/65=Al/Bi، 1=SS/SH و غلظت هیدروکسید سدیم 2 مولار) بتن هایی ژئوپلیمری با درصدهای مختلف(50، 60، 70، 80، 90 و 100) اسکوریا جایگزین درشت دانه ساخته شد. سپس با مقایسه وزن مخصوص و مقاومت فشاری نمونه ها، طرح هایی که شرایط سازه ای (مقاومت فشاری بالای 17 مگاپاسکال و وزن مخصوص زیر  Kg/m3 2000) را داشتند انتخاب شدند. در سری دوم ساخت بتن های سبک ژئوپلیمری  با افزودن الیاف فولادی (0/5، 1 و 1/5 درصد)، الیاف پلی پروپیلن (0/1 درصد) و هیبریدی مشخصات مکانیکی نمونه ها مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن بود که نمونه های حاوی 70، 80 و 90 درصد اسکوریا شرایط سازه ای را دارا بوده و با بررسی خصوصیات مکانیکی با وجود الیاف های فولادی و پلی پروپیلن می توان دریافت که الیاف پلی پروپیلن با افزایش مقاومت کششی و خمشی در جلوگیری از فروپاشی بتن، تاثیر مثبتی دارد و ترکیب این الیاف با الیاف فولادی موجب افزایش شکل پذیری می شود.