اثربخشی مشاوره مسیر شغلی مبتنی بر امید بر توانمند سازی و کارکردهای اجرایی کارکنان

مشاوره شغلی یکی ازشیوه های کشف و تبلور توانایی های منابع انسانی و به کار گماردن افراد مناسب در جایگاه و زمان مناسب در سازمان است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی مشاوره مسیر شغلی مبتنی بر امید بر توانمند سازی و کارکردهای اجرایی کارکنان بود.

پژوهش حاضر به شیوه نیمه آزمایشی وطرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه صورت گرفت.جامعه آماری تحقیق شامل کارکنان منتسب دانشگاه علوم انتظامی امین در سال 1403- 1402 بود. که از بین آنها 40 نفر به شیوه غیراحتمالی در دسترس، انتخاب و به طور تصادفی در دوگروه آزمایش و کنترل جاگماری شدند ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه توانمند سازی کارکنان اسپریتزر (1995) ومقیاس رفتاری کارکردهای اجرایی فرم بزرگسالان روت و همکاران (2005) بود.گروه آزمایش جلسات مشاوره مسیر شغلی مبتنی بر امید به مدت 6 جلسه را دریافت نمود و برای گروه گواه هیچ مداخله ای اجرا نشد. جهت بررسی فرضیات تحقیق، از آزمون تحلیل کوواریانس به کمک نرم افزار SPSS26 بهر برداری شد.

نتایج نشان داد میانگین نمرات مشاوره شغلی مبتنی بر امید بر افزایش توانمندی کارکنان در گروه آزمایش از 44/30در مرحله پیش آزمون به 62/65 و میانگین کارکردهای اجرایی کارکنان گروه آزمایش از 116/50در مرحله پیش آزمون به 140/65در مرحله پس آزمون رسیده است.

پیشنهاد می شود از شیوه مشاوره مسیر شغلی مبتنی بر امید با اجرای دوره های وکارگاه های تخصصی برای ارتقای توانمندی و کارکرد های اجرایی در سازمان ها، مراکز مشاوره و دانشگاه ها استفاده گردد.