بررسی مولفه های ابزورد در نمایشنامه های صحنه ای بکت و آداموف؛ مطالعه تطبیقی نمایشنامه های «در انتظار گودو» و «همان طور که بوده ایم»

ابزورد یا پوچ گرایی را، نه گرایی، نیست گرایی، هیچ گرایی و بی گرایشی می نامند، اما معنای مصطلح و معمول شده آن عبارت از نفی همه ارزش های ثابت است. در نظر یک انسان پوچ گرا، ارزش ها سقوط می کنند، عظمت ها و پستی ها مخلوط می شوند. سوال اساسی در اینجا این است که مولفه های برشمرده شده مذکور، با چه کیفیتی در آثار صحنه ای پوچ گرا کاربست دارد و نیز آیا این کاربست، در نزد ابزورد نویسان تئاتر موسوم به پوچ گرا، از کاربرد شکلی و مضمونی یکسانی برخوردار است؟ با این منظور، نگارندگان شاخص ترین آثار صحنه ای تئاتر ابزورد را مطالعه می کنند. در میان این نویسندگان، ساموئل بکت، نویسنده و نمایشنامه نویس ایرلندی و آرتور آداموف، یکی از نمایندگان ابزوردیسم در هنر نمایشی مزبور محسوب می شوند. هدف پژوهشگران در این مقاله، مطالعه تطبیقی نمایشنامه های در انتظار گودو و همان طور که بوده ایم، از آثار بکت و آداموف، در جهت پاسخ به سوال اساسی مذکور است. مسئله اصلی در این جستار این است که کاربست مولفه های پوچ گرایی و نهیلیسم در آثار صحنه ای بکت و آداموف با کیفیت یکسان در فرم و محتوی معنا پذیری داشته است؟ و اگر این گونه است، این زمینه، قابل تعمیم به دیگر آثار صحنه ای موسوم به ابزوردیسم خواهد بود؟ با این وجود، پژوهش حاضر را باید از نوع کیفی - استنادی و با رویکرد تحلیلی - تطبیقی دانست. موارد لازم مطالعاتی این پژوهش، از فیش برداری اطلاعات کتابخانه ای و نیز واکاوی نمایشنامه های موردی به دست خواهد آمد. حاصل تحلیل و تطبیق مولفه های ابزوردیسم و آثار صحنه ای دو نمایشنامه نویس آن مکتب تئاتری، این فرضیه را که «مولفه های پوچ گرایی و نهیلیسم در تئاتر ابزورد متداوم است»، تثبیت، تقویت و اثبات می کند.