زمان بندی وظایف با ساختارهای مختلف در ساخت ابری با توجه به زمان و هزینه جا به جایی و زمان رسیدن وظایف

ساخت ابری یک الگوی تولید سرویس کار است که از منابع تولیدی موجود در مکان های مختلف جغرافیایی به صورت متمرکز جهت پاسخ گویی به نیازهای اختصاصی مشتریان بهره می برد. یکی از مسایل اصلی در سیستم های ساخت ابری تخصیص مناسب زیروظایف به سازمان ها و زمان بندی بهینه آن ها است. بیش تر مطالعات موجود در ادبیات، علی رغم محتمل بودن وجود وظایف با ساختارهای متفاوت در یک مجموعه سفارش، فرض می کنند که همه وظایف صرفا از یک نوع ساختار برخوردار هستند. به علاوه مدل های زمان بندی موجود در ادبیات ساخت ابری معمولا بر این اصل بنا نهاده شده اند که تمام وظایف در لحظه صفر در دسترس هستند و زمان/هزینه لجستیک بین سازمان ها ناچیز است، بنابراین در این مطالعه یک مدل بهینه سازی با سه تابع هدف زمان تکمیل وظایف، هزینه تحمیل شده به سیستم ساخت ابری و کیفیت سرویس های انتخاب شده توسعه داده می شود که به منظور نزدیک شدن به دنیای واقعی سه ویژگی در آن لحاظ شده است: 1- امکان وجود وظایف با دو ساختار سری و موازی، 2- زمان ورود متفاوت وظایف به سیستم ساخت ابری و 3- زمان/هزینه جابجایی بین سازمان های مختلف.

روش شناسی پژوهش:

 ابتدا شش مثال با تعداد وظایف و زیروظایف مختلف با هر دو دسته ساختارهای سری و موازی طراحی می شود، سپس به منظور حل دقیق مدل پیشنهادی و دست یابی به بهینه جهانی، از ابزار CPLEX در نرم افزار GAMS استفاده می شود.

جهت بررسی اهمیت ویژگی های مدل توسعه داده شده دو مطالعه مقایسه ای ارایه می شود. در مطالعه مقایسه ای اول، مدل ارایه شده با یک مدل مشابه که در آن فرض شده همه وظایف در لحظه صفر در دسترس هستند مقایسه می شود. درحالی که در مطالعه مقایسه ای دوم اثر در نظر گرفتن زمان/هزینه لجستیک بین سازمان ها در تخصیص زیروظایف به سرویس های موجود در هر سازمان موردبررسی قرار می گیرد. نتایج به دست آمده از مطالعات مقایسه ای میزان گمراه شدن مدیر ساخت ابری در مواجهه با مدل های کاهش داده شده را به خوبی نمایش می دهند.

اصالت/ارزش افزوده علمی: 

برون داد این پژوهش، ارایه مدلی برای زمان بندی هم زمان وظایف با ساختارهای سری و موازی با در نظر گرفتن زمان ورود متفاوت وظایف و لجستیک در سیستم ساخت ابری است.