مقایسه کلام شیعی و اشعری درمساله رویت خدا با رویکردی برآثار علامه حلی و فخررازی

بنا بر دلایل نقلی، متقدمان اشعری معتقدند که خدا قابل رویت است و مومنان در آخرت میتوانند خدا را با چشم سر ببینند. این نظر اشاعره در روند تاریخی با تغییراتی روبرو شد. فخر رازی از جمله اندیشمندان اشعری است که نظریه او به جهت تطور شرایط روحی و تاریخی اش با اشاعره پیش از خود متفاوت است. او رویت خدا در آخرت را نوعی حس ششم یا کشف دانست و به این ترتیب دیدگاهی را پذیرفت که قرن ها قبل امامیه در پرتو تعالیم اهل بیت (علیهم السلام) به آن دست یافته بودند. علامه حلی اولین متکلم شیعی است که طی مباحث تفصیلی در آثار مختلف خود نقد جدی به دیدگاه اشعریان وارد نمود. پژوهش حاضر درصدد بیان و مقایسه اندیشه این دو متکلم بزرگ شیعی و اشعری است که زوایای پنهان و مهمی را از ماهیت کلام شیعی و اشعری برای ما آشکار میسازد. نتبجه آنکه جایگاه حس ششم در نگاه فخررازی همسانی بسیار نزدیکی با مقوله رویت قلبی علامه حلی دارد. چرا که هر دو بر پایه ادراکات غیر حسی بنا شده است. (دیدگاه بعد از تطور فکری فخررازی)