مطالعه بالینی و بیومکانیک تاثیر کربوکسی متیل سلولز بر التیام زخم های جراحی

چسبندگی بافت ها یکی از مهم ترین مشکلات و عوارض پس از اعمال جراحی است. کربوکسی متیل سلولز از مشتقات سلولز است که قابلیت انحلال در آب دارد. در این مطالعه، به نقش و چگونگی تاثیر کربوکسی متیل سلولز در جلوگیری از چسبندگی و تاثیر آن بر التیام زخم های جراحی در مدل آزمایشگاهی خرگوش پرداخته شده است.

برای انجام مطالعه، 15 قطعه خرگوش نر 9-7 ماهه به طور تصادفی به 3 گروه 5 تایی تقسیم گردیدند. پس از آماده سازی موضع عمل، در دو گروه کنترل و آزمایش، برشی به طول 4 سانتی متر در ناحیه تهیگاه راست ایجاد شد. در گروه آزمایش، داخل حفره شکمی با ژل کربوکسی متیل سلولز (دوز 7 میلی گرم بر کیلوگرم) آغشته گردید؛ اما در گروه کنترل، ژل کربوکسی متیل سلولز استفاده نشد؛ سپس در دو گروه کنترل و آزمایش، شکاف حفره شکمی در 2 لایه مجزا بخیه گردید. در گروه زخم پوست، تنها پوست برش داده شد؛ سپس زخم پوست به کربوکسی متیل سلولز آغشته و بخیه گردید. سطح زخم ها روزانه بررسی بالینی شدند و در روز بیستم، نمونه های پوست و عضله برای مطالعات بیومکانیکی برداشت گردید.

یافته های پژوهش:

 نتایج نشان داد، از نظر بالینی زخم در سه گروه به طور یکسان ترمیم شده است و کربوکسی متیل سلولز بر مولفه های بیومکانیکی، حداکثر مقاومت کششی و سفتی بافت، در بافت پوست در میان گروه ها تفاوتی نداشت و علاوه بر جلوگیری از چسبندگی بافت ها، سبب افزایش مولفه های بیومکانیک در بافت عضلانی گردید.

با توجه به نتایج، کربوکسی متیل سلولز نه تنها تاثیر منفی بر روند التیام پوست نداشت، بلکه سبب التیام و استحکام بهتر بافت عضلانی نیز شد.