بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه ی ویژگی های شخصیتی با صلاحیت های حرفه ای معلمان دوره ابتدایی

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ای خودکارآمدی در رابطه ی ویژگی های شخصیتی با صلاحیت های حرفه ای معلمان مدارس ابتدایی دولتی شهر فسا در سال 1399 می باشد. جامعه آماری، معلمان مدارس ابتدایی دولتی شهر فسا بوده که بر اساس جدول نمونه گیری مورگان 339 نفر از معلمان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه-ای نسبی انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه استاندارد صلاحیت های حرفه ای معلمان ملائی نژاد (1391)، خودکارآمدی شرر (1982) و ویژگی های شخصیتی نئو (1985) بوده که پایایی آنها بر اساس ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 96/0، 83/0، 83/0 به دست آمد یافته ها نشان داد که خودکارآمدی نقش واسطه ای در رابطه ویژگی های شخصیتی با صلاحیت های حرفه ای معلمان ایفا می کند. بین ویژگی های شخصیتی با صلاحیت های حرفه ای رابطه معناداری وجود دارد، بین ویژگی های شخصیتی با خودکارآمدی و بین خودکارآمدی با صلاحیت های حرفه ای رابطه مثبت و معناداری به دست آمد. روی هم رفته؛ ویژگی های شخصیتی از طریق خودکارآمدی با ضریب همبستگی 168/0 با صلاحیت های حرفه ای معلمان با ضریب همبستگی 239/0 رابطه دارد. بنابراین خودکارآمدی در رابطه با ویژگی های شخصیتی و صلاحیت های حرفه ای نقش واسطه ای را ایفا می کند.