ظرفیت های مکتبی نظام جمهوری اسلامی در جهت حکمرانی مطلوب

هدف پژوهش حاضر پاسخ به این سوال اصلی است که در اندیشه حکمرانی نظام جمهوری اسلامی ایران، چه ظرفیت هایی به منظور حرکت در جهت شاخص های حکمرانی مطلوب و منبعث از پایه های فکری تشیع امام خمینی وجود دارد. عناصر اجتهاد، سیاست های کلی و احکام حکومتی، از ظرفیت های نظام جمهوری اسلامی هستند که پژوهش و واکاوی آن ها می تواند در ارتقای نظام قانون گذاری در راستای تطابق با مقتضیات زمان و پیچیدگی های حکمرانی در دنیای امروز موثر باشد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و نتایج حاکی از آن است که در دنیای امروز به نظر می رسد نادیده گرفتن حکمرانی خوب در منظومه زندگی فردی و جمعی دولت امکان پذیر نیست. این روند امکان بهره برداری شخصی از رانت ها و فساد را فراهم می کند و اعتقاد عمومی به دولت از دست می رود. این مورد می تواند موجب شود شهروندان توسط گروه های خشونت طلب و دشمنان خارجی اغفال شوند و در چنین حالتی تروریسم و خشونت در جامعه حادثه آفرینی می کند. سیاست های کلی، اجتهاد و احکام حکومتی هر سه موجب تکمیل شدن نقشه راهی است که می تواند برای پیمودن مسیر اجرای حکمرانی مطلوب و اداره بهتر کشور مورد استفاده قرار گیرد. پویایی فقه شیعه باعث می شود این سه ظرفیت بتوانند مشکلات جامعه را براساس مقتضیات زمان حل کنند. این مهم موجب می شود بتوان نظام جمهوری اسلامی را با توجه به مقتضیات زمان در جهت شاخص های حکمرانی مطلوب و رسیدن به وضعیت مناسب تر و افزایش سرمایه اجتماعی در قالب حمایت عمومی از سیاست های کشور هدایت کرد.