توسعه نظریه های ارتباط جمعی در محیط رسانه ای جدید
آشنایی با حوزه ارتباطات و رسانه و درک آن که یکی از دلایل مهم صورت بندی های اجتماعی و فرهنگی است مستلزم نظریه پردازی، بازشناسایی و بازپردازی نظریه است. هدف مقاله حاضر بررسی وضعیت نظریه های ارتباط جمعی اجتماعی رفتاری در محیط رسانه های جدید است. این امر با استفاده از روش اسنادی و با استفاده از تکنیک های متعددی مانند: مقایسه تطبیقی، طبقه بندی و استفاده نظام مند از داده های اسنادی مرتبط دنبال شده است. در ابتدا مبانی و زمینه های تفاوت های نظریه پردازی در رسانه های جدید با رسانه های جمعی با توجه به چهار مقوله احصاء شده از نظریه های اجتماعی رفتاری شامل: محتوای ارتباطی، مخاطب (کاربر)، وسایل ارتباطی (رسانه) و مطالعه تاثیر شناسایی شده است. سپس با درنظرداشتن ریشه های تاریخی و زمینه های شکل گیری هر نظریه، وضعیت نظریه های استفاده و رضامندی، برجسته سازی، چارچوب سازی، مارپیچ سکوت بررسی شده و به مفاهیم جدیدی که به این نظریه ها اضافه شده پرداخته است. با نظر به یافته ها، به طورکلی می توان این گزاره را مطرح کرد که هرکدام از این نظریه ها با توجه به شرایط و ویژگی هایشان در یک طیف زیاد تا کم، در محیط رسانه های جدید توسعه یافته اند، به این معنا که نظریه های مذکور در عین حفظ ایده اصلی شان، متاثر از مبانی و زمینه های متفاوت رسانه های جدید با رسانه های جمعی توسعه یافته اند.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.