بهبود بخشی اختلال ناخن جویدن دانش آموز «آ ب» با روش های درمان اختلالات رفتاری

اختلال ناخن جویدن، یک بیماری مزمن، با ماهیتی تکراری و اجبارگونه است که در کودکان و بزرگسالان جوان دیده می‎شود و عوامل استرس زا و مشکلات خانوادگی در تشدید آن نقش اساسی دارند. پژوهش حاضر در سال تحصیلی 1403-1402 در دبستان دخترانه زینبیه کرمانشاه و در پایه پنجم انجام شده است. هدف پژوهش، بهبود اختلال ناخن جویدن و اصلاح رفتار جمع گریزی دانش آموز مورد پژوهش است. روش تحقیق کیفی و از نوع آموزش پژوهی و از نظر هدف کاربردی است. جهت رسیدن به هدف پژوهش، پس از بررسی و اعتباربخشی، راه حل ها به صورت موقت تعیین و اجرا شدند برای گردآوری داده ها از ثبت سیاهه رفتاری آزمودنی نظیر مشاهده، مصاحبه، مطالعات میدانی، هم‏اندیشی با کادر مدرسه و همکاران، مطالعه کتب، مقالات و مجلات مختلف استفاده شد. اقدامات انجام گرفته جهت بهبود اختلال ناخن جویدن و اصلاح رفتار آزمودنی، هنردرمانی، بازی‎درمانی، محبت‎درمانی، دادن مسئولیت، اعتمادسازی و... است. یافته‎ها نشان داد که هنردرمانی، بازی‎درمانی و محبت‎درمانی از جمله موثرترین تکنیک‎های درمان اختلالات رفتاری کودکان و نوجوانان است که علاوه بر درمان اختلالات، در سایر ابعاد زندگی وی نیز موثر است.