رابطه طولی کتاب و سنت

نوشتار حاضر در تلاش است رابطه ای بین کتاب الله و سنت معصومین gرا از جهت طولی بودن (نگاه تفسیری داشتن به سنت) و یا عرضی بودن (مستقل بودن سنت از قرآن در بیان معارف) با مراجعه و تمرکز به متن قرآن و اشاره به برخی روایات مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.
یافته های این تحقیق عبارت است از:
بین قرآن و سنت یک رابطه طولی وجود دارد به این معنا که قرآن کلیات دین را به صورت تمام و کمال به جامعه بشری رسانده است. اما بیان جزئیات دین، تفسیر و تبیین آیات الهی به عهده سنت گذاشته شده است.
کتاب الله با این که در بیان معارف دین و راهنمایی بشر چیزی را فروگذار نکرده است خود، اعلام نموده است که نیازمند تبیین و تفسیر می باشد.
سنت نیز در تثبیت جایگاه و اعتبار مضمون خود وامدار قرآن می باشد. «وما ینطق عن الهوی؛ إن هو إلا وحی یوحی»؛ و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی گوید. آنچه آورده چیزی جز وحی نیست که به او وحی شده است.