تاثیر تمرینات اصلاحی بر پوسچر، فعالیت عضلانی و کینماتیک شانه در هندبالیست های دارای سندرم متقاطع فوقانی

در افراد با ناهنجاری سندرم متقاطع فوقانی پوسچر ناهنجار ، تغییرات الگوی فعالیت عضله و الگوی حرکتی گزارش شده است. این تغییرات می تواند به عدم تعادل فعالیت عضلانی، الگوی حرکتی و تغییرات بیومکانیکی منجر شود. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرینات اصلاحی بر پوسچر، فعالیت عضلانی و کینماتیک شانه در هندبالیست های مرد دارای سندرم متقاطع فوقانی بود. 

این مطالعه نیمه تجربی بر روی 30 هندبالیست مرد با ناهنجاری سندرم متقاطع فوقانی انجام شد که به صورت تصادفی به 2 گروه آزمایش (15 نفر)، و کنترل (15 نفر)، تقسیم شدند. متغیرهای الگوی فعالیت عضلات اندام فوقانی، کینماتیک شانه، سربه جلو، شانه گرد و کایفوز قبل و بعد از مداخله در هنگام پرتاپ توپ ارزیابی شدند. کینماتیک شانه و الگوی فعالیت عضلات اندام فوقانی (فوق خاری، راست کننده ستون مهره ها، ذوزنقه فوقانی، ذوزنقه میانی، پشتی بزرگ، سینه ای بزرگ)، با استفاده از الکترومیوگرافی و سیستم آنالیز حرکت ثبت شد. زوایای سر به جلو و شانه به جلو آزمودنی ها به روش عکس برداری از نمای جانبی و زاویه کایفوز توسط خط کش منعطف قبل و بعد از 8 هفته تمرین اصلاحی جامع اندازه گیری شد. گروه تمرین به مدت 8 هفته (3 جلسه در هفته)، در برنامه تمرینات اصلاحی جامع شرکت کردند، اما گروه کنترل در هیچ برنامه تمرینی ای شرکت نکردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری آنالیز واریانس دوطرفه و بونفرنی در سطح معناداری 0/05=P استفاده شد. 

ناهنجاری های سر به جلو (0/001=P)، شانه به جلو (0/003=P)، و کایفوز (0/002=P)، در گروه آزمایش، بهبود قابل توجهی در مقایسه با گروه کنترل در پیش آزمون و پس آزمون داشتند. در مرحله آمادگی پرتاپ و پرتاپ (پرتاپ با سرعت آهسته و سریع) در گروه تمرینات اصلاحی ، فعالیت بالایی در عضلات فوق خاری، راست کننده ستون مهره های کمری، ذوزنقه فوقانی، ذوزنقه میانی، پشتی بزرگ و سینه ای بزرگ نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (05/0>P). همچنین در مرحله آمادگی پرتاپ و پرتاپ (پرتاپ با سرعت آهسته و سریع) در گروه تمرینات اصلاحی جامع، دامنه حرکتی بالایی در فلکشن شانه، فوروارد فلکشن شانه، اینترنال روتیشن شانه و اکسترنال روتیشن شانه، آبداکشن، نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (0/05>P).

نتایج مطالعه حاضر نشان داد تمرینات اصلاحی به طور قابل توجهی متغیرهای کینماتیکی و الگوی فعالیت عضلات را تغییر داد که این موضوع می تواند به منظور پیشگیری از آسیب اندام فوقانی در هنگام پرتاپ در تحقیقات آینده موثر باشد.