پیش بینی بهزیستی روان شناختی بر اساس ارزش های بنیادی و خودفراروی: نقش واسطه ای نگرش به زمان

این پژوهش با هدف پیش بینی بهزیستی روان شناختی مبتنی بر ارزش های بنیادی و خودفراروی با تامل در نگرش به زمان انجام شد. 

در این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی، تعداد 372 نفر از دانشجویان دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال تحصیلی 98-1397 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارها شامل مقیاس های رضایت از زندگی، نگرش به زمان، تعالی از خود و ارزش های بنیادی بود. داده ها با مدل سازی معادلات ساختاری، SPSS-25  و نرم افزار لیزرل، تحلیل شدند 

یافته ها نشان داد که مدل پیشنهادی برازش خوبی با داده ها دارد (92/0 GFI=، 93/0=IFI، 93/0=CFI). همچنین تاثیر خودفراروی و ارزش های بنیادی بر مثبت گذشته، حال مثبت و آینده مثبت و تاثیر گذشته مثبت، حال مثبت و آینده مثبت بر رضایت از زندگی معنادار است (05/0> P). همچنین متغیرهای گذشته مثبت (Z=2.92، P<0.01)، حال مثبت (Z=8.44، P<0.01) و مثبت آینده (Z=5.73، P<0.01) نقش میانجی معناداری در رابطه بین خودفراروی و رضایت از زندگی همچنین گذشته مثبت (Z=3.04، P<0.01)، حال مثبت (Z=8.75، P<0.01) و آینده مثبت (Z=6.18، P<0.01) نقش واسطه ای معناداری در رابطه بین ارزش های بنیادی و رضایت از زندگی دارد. 

نتایج نشان می دهد زمانی که افراد بر اساس ارزش های بنیادی در زندگی عمل می کنند، مرزهای شخصی شان در حوزه های درون فردی، بین فردی، فرافردی و زمانی گسترش یافته و از سطح آنها فراتر می رود. این باعث می شود نگرش آنها نسبت به گذشته، حال و آینده مثبت تر شده و رضایت از زندگی و بهزیستی روانی آنها افزایش می یابد.