اثربخشی درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر اجتناب شناختی، نشخوار فکری و تنظیم هیجانی در افراد افسرده

با توجه به شیوع افسردگی و لزوم درمان های موثر، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نشخوار فکری، اجتناب شناختی و تنظیم هیجانی در افراد افسرده انجام شد.
 

جامعه آماری این پژوهش را کلیه افرادی تشکیل می دهند که در سال 1400 به کلینیک روان شناسی و مشاوره دانشگاه مشهد مراجعه کرده اند و از طریق مصاحبه بالینی مبتلا به افسردگی تشخیص داده شده اند. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آنها به طور تصادفی در دو گروه درمان ذهن آگاهی و شاهد قرار گرفتند. ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه افسردگی بک-II (BDI-II)، مقیاس پاسخ نشخوارکننده (RRS)، پرسشنامه تنظیم هیجانی (ERQ)، پرسشنامه اجتناب شناختی (CAQ) و مصاحبه های بالینی ساختاریافته برای اختلالات روانی (SCID-5CV) بود. داده ها با کمک آمار توصیفی، آزمون کولموگروف اسمیرنوف و تحلیل کوواریانس تحلیل شدند.
 

یافته ها نشان می دهد که تفاوت معنی داری در میانگین نمرات نشخوار فکری (001/0P<)، تنظیم هیجانی (001/0P<) و اجتناب شناختی (001/0P<) بین گروه های آزمون و شاهد وجود دارد. این بدان معناست که مداخله درمانی شدت اجتناب شناختی، اختلال در نظم عاطفی و نشخوار فکری را در افراد افسرده کاهش می دهد.
 

بر اساس نتایج می توان از شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی جهت کاهش نشخوار فکری و اجتناب شناختی و بهبود تنظیم هیجانی برای درمان افسردگی استفاده کرد.