بررسی رویت پذیری عناصر تاریخی در منظر شهری با استفاده از تحلیل های مبتنی بر آیزوویست دوبعدی مطالعه موردی: کاخ گلستان تهران

عناصر تاریخی نقش بسزایی در ارتقای کیفیات منظرهای شهری دارند. تحلیل های کیفی درخصوص تاثیر بصری عناصر تاریخی و شاخص بر منظر فضاهای شهری، اطلاعات دقیقی را ارائه نمی دهد، لذا کاربست روش های کمی در تحلیل منظر می تواند راهگشا باشد. رویکرد رویت پذیری با تکیه بر تکنیک هایی نظیر آیزوویست امکان تحلیل های دقیق کمی را از منظر شهر فراهم نموده است. این پژوهش با استفاده از تکنیک آیزوویست دوبعدی به تحلیل رویت پذیری مجموعه گلستان، به عنوان عنصری تاریخی و موثر در ایجاد کیفیت منظر شهری از منظر کاربران در محور مروی و محور پانزده خرداد می پردازد. بدین منظور نقشه های رویت پذیری این فضاها در محیط نرم افزار راینو تولید شده، با استفاده از ارزیابی معیارهای هندسی آیزوویست نظیر مساحت، محیط، مدوریت و جمع شدگی مورد تحلیل قرار می گیرد. تحلیل های صورت گرفته نشان می دهد مجموعه گلستان در فضای محور مروی از شدت رویت پذیری مطلوبی برخوردار بوده و در ساختار این محور، دید به مجموعه موجب کیفیت بصری این فضا شده است. اما در فضای میدان پانزده خرداد، رویت پذیری ساختمان های اداری بیش از کاخ گلستان است که این مسئله کیفیات بصری محور پانزده خرداد را تضعیف نموده است.