نگاشت ‏های کلی سیمای دنیا و آخرت در نامه ‏های امام علی (ع) از منظر زبان شناسی شناختی

یکی از مهم‏ترین موضوعات مورد توجه امام علی علیه السلام در کلام خود، نگاه اخلاقی و معنوی او به دنیا و تاکید و تحذیر مکرر دنیا‏پرستان از آن و توجه آنان به آخرت است. زیرا از منظر ایشان، اعراض از دنیا یا هدف تلقی نکردن آن، و نیز، توجه به آخرت، یکی از مهم‏ترین پایه‏ های زیست اخلاقی در جهان است. بنابراین، امام علیه السلام برای تفهیم بهتر این نگرش، از روش های زبانی، بیانی و بلاغی گوناگونی بهره می‏ گیرد که بسیاری از مضامین بلند و والای ایشان را می‏توان با نظریه معاصر استعاره (استعاره مفهومی)، بهتر و موثرتر توضیح و آموزش داد، زیرا با توجه به اینکه این مضامین اخلاقی و مصادیق آن مفاهیمی ذهنی هستند، لذا نحوه درک بشر از آنها تامل برانگیز است، بنابراین این نظریه یکی از نظریه های مهم زبان شناسی است که می تواند این موضوعات را به خوبی تبیین کند. از این رو، در این پژوهش تلاش شده تا با تکیه بر داده های زبان شناختی، از مفاهیم اخلاقی و ذهنی امام علی علیه السلام درباره دنیا وآخرت، رمز گشایی بیشتری نسبت به بلاغت سنتی صورت و سامان بگیرد. به همین منظور، نویسندگان، بسیاری از نگاشت‏ های مربوط به حوزه ‏های دنیا و آخرت در نامه‏ های امام علی علیه السلام را گرد‏آوری نموده و بر پایه استعاره مفهومی به تحلیل و تبیین آن‏ها اقدام کرده‏ اند.