رهیافت آموزشی توانمندسازی زنان تسهیلگر روستایی حاشیه طرح آبخوانداری کوثر تنگستان

زنان روستایی نیروی عمده برای ایجاد تحول و توسعه ی روستایی محسوب می شوند. از جمله رویکردهای مهم توجه به جامعه زنان روستایی آموزش و توانمندسازی آنان است که یکی از شیوه های موثر آن به کارگیری زنان پیشروی محلی با عنوان «تسهیلگران» ظرفیت سازی و محرک در جامعه است. آموزش و پشتیبانی دانشی و مهارتی از این زنان روستایی تسهیلگر یکی از اهم وظایف نهادهای مرتبط با توسعه روستایی است. هدف این پژوهش، ارایه رهیافت آموزشی مناسب با بررسی شناسه های آموزشی موثری است که در توانمندسازی زنان تسهیلگر روستایی طرح های آبخوان داری از آنها کمک گرفته می شود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و هدف تحقیق علی - ارتباطی است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه محقق ساخته بود که روایی آن با روایی شکلی آن با بررسی نظرات کارشناسان خبره توسعه روستایی و آبخوان داری تامین و پایایی آن با محاسبه ضرایب پایایی ترکیبی، اشتراکی و تتای ترتیبی تایید شد. پایایی ترکیبی متغیرها بین 0/81تا 0/89 و پایایی اشتراکی بین 0/68 تا 0/74 و تتای ترتیبی بین 0/77 تا 0/84 بود. ابزارگردآوری داده ها پرسشنامه بود و جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان تسهیلگر روستایی روستاهای حاشیه طرح آبخوانداری کوثر تنگستان در استان های بوشهر، فارس، کهگیلویه و بویراحمد، هرمزگان به تعداد 850 تن بودند. حجم نمونه، با استفاده از فرمول کوکران، 264 تن تعیین گردید. روش نمونه گیری تصادفی ساده بود و با زنان تسهیلگر روستاهای حاشیه طرح در سال 1399 به صورت حضوری مصاحبه به عمل آمد. از آزمون ناپارامتری ویل کاکسون برای مقایسه وضعیت مولفه های رهیافت آموزش موجود و مطلوب زنان روستایی حاشیه طرح های آبخوانداری از نظر پاسخگویان و رگرسیون رتبه ای برای تعیین مولفه ای تاثیرگذار بر پیامد آموزش ها استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان داد که؛ در شرایط کنونی، مهارت های ارتباطی (دانش ارتباط موثر) اصل اول در آموزش زنان تسهیلگر است و در شرایط مطلوب توجه به سودمندی آموزش به عنوان اصل اول آموزش زنان تسهیلگر روستایی می باشد. از دیدگاه زنان روستایی، پیامدی که از آموزش انتظار دارند اشتغال پایدار برای زنان در منطقه ی اجرای طرح آبخوان داری است.