واکاوی تجربه مادری پرستاران مناطق جنگی در دوران جنگ تحمیلی

موضوع نقش اجتماعی زنان در جنگ تحمیلی دارای ابعاد و حیطه های مطالعاتی مختلفی است که در گذر زمان مورد غفلت قرارگرفته و از اذهان عمومی دور مانده است. این پژوهش با هدف بیان ناگفته ها، توجه دادن به اهمیت عملکرد حرفه ای کنشگران و تولید دانش بومی در حوزه مطالعات مادری، بر تجربه زنان پرستار مناطق جنگی از مادری کردن تمرکز دارد.

روش شناسی پژوهش: 

داده ها هم به کمک مطالعات کتابخانه ای و هم مصاحبه با پرستاران با سابقه مرتبط گردآوری و مورد تحلیل کیفی قرار گرفته است.

دو مقوله مادری در خطر و مادری منفصل بیانگر عاملیت آنان در انجام رسیدگی به موقع و مراقبت های بالینی مستمر و صبورانه بوده و نشان از اولویت بخشی به ایفای نقش حرفه ای با وجود فشارهای ناشی از احراز نقش مادری داشته و دلالت بر انتخاب آگاهانه و کنشگری در بزنگاه خطیری دارد. احساس مسئولیت اجتماعی در قبال هموطنان رزمنده و نیز غیرنظامیان مجروح، برخورداری از حمایت اجتماعی خانوادگی و نیز همکاران از جمله وابسته های تجربه مادر- پرستاران در حین ایفای نقش حرفه ای است.

فشار ناشی از تعدد نقش و نیز گرانباری نقش، پیامدهای روانی و جسمی گزافی هم در دوره وقوع و هم در شکل ناخوشی های مزمن در سال های متعاقب آن برایشان داشته است. با این همه این مهم که چگونه مادری ورای تصورات، بایدها و نبایدهای ایدئولوژی مادری به عنوان سازه ای اجتماعی از بینش و ارزش های گفتمانی دفاع مقدس تاثیر پذیرفته از یافته های مهم این پژوهش است.