تحلیل کهن الگویی سندرم همسر کتک خورده: با نگاهی به داستان «زنی که مردش را گم کرد»

سندرم همسر کتک خورده یکی از نشانگان روان شناختی است که وضعیت زنانی را بررسی می کند که به وسیله شریک صمیمی شان مورد آزارهای مداوم قرار می گیرند. این سندرم دارای الگویی چرخه وار و تکرارشونده است که علاوه بر زندگی عینی زنان کتک خورده، در برخی از روایات ادبی نیز وجود دارد و می توان ردپایش را مانند بسیاری دیگر از مفاهیم روان شناسی، در اسطوره ها و روایات ادبی کهن کاوید. به دلیل الگوی مکرر در این سندرم و ارتباط آن با شبکه کهن الگوهای معصوم، یتیم و قربانی می توان خود آن را نیز وضعیتی کهن الگویی دانست. در این پژوهش پس از بررسی کهن الگویی سندرم همسر کتک خورده، داستان کوتاه «زنی که مردش را گم کرد» برمبنای آن نقد و تحلیل شده است. شیوه نگارش یافته های این مقاله توصیفی تحلیلی است و روش پژوهشی آن، ژرف خوانی کهن الگویی برمبنای ترکیبی از رویکردهای کارول پیرسن، لنور واکر و استیون کارپمن است. مولفه های این سندرم بر داستان مذکور منطبق است و خوش بینی های معصومانه، چرخه خشونت، درماندگی آموخته شده و چرخه درماندگی مشخصه های آن در داستان «زنی که مردش را گم کرد» است.