بررسی و رتبه بندی ناکارآمدی عوامل آموزشی مدارس در آموزش زبان انگلسیی با تاکید بر مکالمه

پژوهش حاضر بدنبال ارتقاء کیفیت آموزش زبان انگلیسی در مدارس ایران از طریق بررسی و رتبه بندی ناکارآمدی عوامل آموزشی مدارس در آموزش زبان انگلیسی با تاکید بر مکالمه می باشد. تحقیق حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر گرداوری داده ها توصیفی-پیمایشی می باشد. برای نیل به هدف، باید از جامعه ای استفاده می شد که خود قبلا مشکلات آموزشی زبان انگلیسی در مدارس را حس کرده و آن را گذرانده باشند، بنابرین دانشجویان دانشگاه تبریز به عنوان جامعه پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند. برای انتخاب حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد و 378 دانشجو انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از دو آزمون تی تک نمونه و فریدمن استفاده شد. ابزار پژوهش شامل یک پرسشنامه محقق ساخته (1402) که دارای 25 گویه و 7 مولفه بود. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 0/866 محاسبه گردید و روایی آن مورد تایید اساتید واقع شد. یافته آماره ها نیز حاکی از آن است مولفه های فناوری آموزشی با میانگین رتبه 2/29، مشارکت کلاسی با میانگین 2/44، طرح درسی کتاب با میانگین 2/87، روش تدریس با میانگین 3/46 و دانش معلمان نیز با میانگین 3/94 به ترتیب به عنوان عوامل آموزشی دخیل در ناکارآمدی آموزش و یادگیری مکالمه به زبان انگلیسی در مدارس شناخته شدند. با عنایت بر ارتباط تنگاتنگ مولفه ها بایکدیگر، آموزش این زبان نیازمند مشارکت بیشتر و فعال تری دارد، اما طبق نتایج حاصله عدم بکارگیری از فناوری آموزشی، کتاب درسی نامناسب و روش تدریس معلمان این توفیق را سلب می کند.