مقایسه ی اثربخشی درمان روان پویشی فشرده‎ی کوتاه مدت با درمان خود-شفقت ورزی بر خود-انتقادگری دانشجویان تحصیلات تکمیلی

هرچند واضح است که خود-انتقادگری را می توان با روان درمانی کاهش داد اما این مسئله مجهول مانده است که آیا بین اثربخشی مداخلات مختلف، تفاوتی وجود دارد یا خیر.پ ژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی دو روش درمانی روان پویشی فشرده کوتاه مدت و خود-شفقت ورزی بر خود-انتقادگری انجام شد.

این پژوهش با روش نیمه تجربی با گروه کنترل و گروه شبه درمان و همچنین با اندازه گیری پیگیرانه اجرا شد. از بین دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته روان شناسی دانشگاه های شهر قم در مقطع تحصیلات تکمیلی در سال تحصیلی 1400-1399 به شیوه گزینش ملاکی، 60 نفر که نمرات بالاتری در پرسشنامه خود-انتقادگری داشتند، برای مداخله، به طور تصادفی در چهار گروه روانپویشی فشرده کوتاه مدت، خود-شفقت ورزی، شبه درمان و کنترل گماشته شدند. برای اندازه گیری از مقیاس فرم های خود-انتقادگری و خود-اطمینان دهی گیلبرت (FSCRS) استفاده شد و داده ها به وسیله نرم افزار SPSS 22، با آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بن فرونی مورد تحلیل آماری قرار گرفت.

نتایج نشان داد در بین چهار گروه مورد بررسی تفاوت معناداری وجود دارد (05/0> P؛ 11/150=F)  اما بین درمان های روان پویشی فشرده کوتاه مدت و خود-شفقت ورزی تفاوت معناداری یافت نشد (05/0
P). همچنین بعد از گذشت 3 ماه،  درمان روان پویشی فشرده کوتاه مدت نسبت به خود-شفقت ورزی، برتری معناداری در کاهش خود-انتقادگری دارد (05/0>P ؛ 96/5-=MD).

هر دو درمان روان پویشی فشرده کوتاه مدت و خود-شفقت ورزی درکاهش خود-انتقادگری اثربخشی قابل ملاحظه ای دارند اما استفاده از روان پویشی فشرده کوتاه مدت در بلندمدت تاثیر بهتری می تواند داشته باشد.