اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر اجتناب تجربه ای و پریشانی روان شناختی دختران با تجربه خشونت خانگی

تجربه خشونت خانوادگی سبب می شود تا دختران با آسیب های روان شناختی و هیجانی مختلفی مواجه شوند. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر اجتناب تجربه ای و پریشانی روان شناختی دختران با تجربه خشونت خانگی انجام گرفت.

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دختران با تجربه خشونت خانگی در سال تحصیلی 99-1398 در شهر اصفهان بود. در این پژوهش تعداد 30 دختر با سابقه خشونت خانوادگی با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (در هر گروه 15 نفر). پس از شروع مداخله 2 نفر در گروه آزمایش و 3 نفر در گروه گواه از ادامه حضور در پژوهش انصراف دادند. گروه آزمایش مداخله آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک (لینهان، 2004) را طی دو و نیم ماه در 10 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه پرسشنامه اجتناب تجربه ای (بوند و همکاران، 2011) و پریشانی روان شناختی (کسلر و همکاران، 2003) بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که رفتاردرمانی دیالکتیک بر اجتناب تجربه ای و پریشانی روان شناختی دختران با تجربه خشونت خانگی تاثیر معنادار دارد (p<0/001). بدین صورت که این درمان توانسته بود منجر به کاهش اجتناب تجربه ای و پریشانی روان شناختی این دختران شود.