تاثیر استفاده از منابع اطلاعاتی دیجیتال هنرهای نمایشی در پیوند دادن کودکان شهرستان کاشان با مطالعه و کتابخوانی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر منابع اطلاعاتی دیجیتال هنرنمایشی در پیوند دادن کودکان به مطالعه و کتابخوانی است. پژوهش از نوع کاربردی و از رویکرد نیمه آزمایشی استفاده کرده است. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان 7 تا 10 سال کتابخانه های عمومی شهر کاشان است و نمونه گیری به صورت هدفمند با استفاده از خوشه ای چندمرحله ای و همگن انجام گردیده است. حجم نمونه آماری با توجه به حجم کودکان 7 تا 10 سال عضو کتابخانه عمومی امیرکبیر 30 نفراست. در سه گروه 10 نفری با روش پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری انجام شده است. جهت تجزیه و تحلیل و آماده سازی از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا) و تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر استفاده شده است. یافته پژوهش نشان داد که اثربخشی در قصه گویی نمایشی بیشتر از اثربخشی در کتابخوانی و دیدین فیلم است. میانگین نمره انگیزش در گروه قصه گویی نمایشی 433/، در گروه کتابخوانی 93/2 و در گروه نمایش فیلم 75/2 می باشد که تفاوت معنادار افزایش انگیزه از طریق قصه خوانی نسبت به کتابخوانی و نمایش فیلم را نشان می دهد؛ بنابراین یافته ها نشان داد که کودکان بین 7 تا 10 سال به قصه گویی نمایشی گرایش و تمایل بیشتری دارند، درواقع قصه گویی نمایشی دیجیتال برای کودکان بین 7 تا 10 سال نوعی سرگرمی و تشویق به مطالعه می باشد. همچنین نتایج پژوهش نشان داد که هر سه روشدیجیتال قصه گویی، کتابخوانی و نمایش فیلم می توانند روش های موثری برای افزایش انگیزش و علاقه مندی کودکان 7 تا 11 سال به مطالعه باشند، اگرچه روش قصه گویی، اثربخشی بیشتری دارد. درمجموع هر سه روش برای کودکان موجب علاقه مند نمودن کودک به کتابخانه می شود به همین دلیل کودکانی که در جلسات دیجیتالی قصه گویی نمایشی، کتابخوانی و نمایش فیلم حضور می یابند بیشتر به کتابخانه و مطالعه علاقه پیدا می کنند.