بررسی رابطه الگوی ارتباط موثر، تاب آوری و هوش عاطفی با کیفیت زندگی والدین دارای کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی

والدین کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی با چالش های متعددی مواجه هستند که می تواند کیفیت زندگی آنها را تحت تاثیر قرار دهد. شناخت عوامل موثر بر کیفیت زندگی این والدین می تواند به بهبود وضعیت روانی و اجتماعی آنان کمک کند.

این مطالعه از نوع توصیفی-همبستگی[1] بوده و جامعه آماری آن شامل کلیه والدین کودکان بیش فعال 6 تا 11 سال شهر رشت در سال تحصیلی 1401 است. نمونه گیری به روش در دسترس انجام شد و برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های مهارت های ارتباطی بارتون (1990)، کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت[2]، و مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) استفاده گردید. تحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون تحلیل همبستگی و رگرسیون چند متغیره) و با نرم افزار SPSS صورت گرفت.

نتایج نشان داد که بین الگوی ارتباط موثر، تاب آوری و هوش عاطفی با کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی رابطه معنی داری وجود دارد. این متغیرها توانستند 38 درصد از واریانس کیفیت زندگی والدین این کودکان را تبیین کنند.

یافته ها بر اهمیت تقویت مهارت های ارتباطی، تاب آوری و هوش عاطفی در بهبود کیفیت زندگی والدین کودکان مبتلا به نقص توجه و بیش فعالی تاکید می کنند. این نتایج نشان می دهند که تقویت این مهارت ها می تواند به کاهش بار روانی والدین و بهبود کیفیت زندگی آنان کمک کند، و در نتیجه بهبود روابط خانوادگی و پشتیبانی بهتر از کودکان مبتلا به ADHD منجر شود.