طراحی مدل توسعه پایدار اجتماعی بر اساس موانع فرهنگی در شهرستان بشاگرد

هدف اصلی تحقیق حاضر طراحی مدل توسعه پایدار اجتماعی بر اساس موانع فرهنگی در شهرستان بشاگرد بود. روش تحقیق پژوهش حاضر ترکیبی (کمی-کیفی) است. در این تحقیق جمعیت شهرستان بشاگرد در قالب دو منطقه شهری و روستایی مورد بررسی قرار گرفت. جهت تعین حجم نمونه به جدول مورگان استناد شد و با توجه به نامحدود بودن جامعه آماری، حداکثر تعداد نمونه معادل 384 نفر در نظر گرفته شده است. در بخش کیفی نیز با 20 نفر از اساتید و کارشناسان زمینه توسعه پایداری شهری و اجتماعی در دانشگاه ها (10 نفر) و سازمان میراث فرهنگی(10 نفر) مصاحبه شد.داده های به دست آمده از پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس و لیزرل در محیط ویندوز پردازش و تجزیه و تحلیل داده ها در دو سطح آمار توصیفی و آمار استنباطی صورت گرفت. به منظور تحلیل داده ها و تعیین سطوح و رتبه برخورداری شهرستان بشاگرد از تلفیق تکنیکهای آماری مختلف تی و شاخص های توصیفی استفاده گردید. در ادامه به منظور طراحی مدل مناسب از توسعه پایدار از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. از نرم افزارهای آماری اکسل و اس پی اس اس برای تحلیل داده ها و از نرم افزار لیزرل برای معادلات ساختاری و مدل حاصل از مطالعه، استفاده شد. انحراف معیار یافته ها نیز نشان می دهد که میزان پراکندی پاسخگویی به گویه های پژوهش در سطحی بالاتر از متوسط(050/0) می باشد. خروجی آزمون تی نشان می دهد که مقدار تی محاسبه شده (09/8) بزرگتر از تی استاندارد شده 1.96 می باشد و در منطقه H1 قرار گرفته اند و میتوان گفت در سطح معنی داری 95% فرض پژوهش مورد تایید قرار می گیرد و این بدین معنی است که، عوامل فرهنگی بر توسعه نیافتگی شهرستان بشاگرد موثر بوده است