بررسی تطبیقی عدم شناسایی دولت در اثر طرح دعوا در مراجع حل و فصل ‏اختلاف بین المللی با تاکید بر رویه دیوان بین المللی دادگستری ‏

تصور کنید یک دولت عضو جامعه بین المللی، دولتی دیگر را شناسایی نکرده و در عین حال، هر دو دولت عضو معاهده ای باشند که امکان ارجاع اختلاف به دیوان بین المللی دادگستری در آن فراهم شده باشد. حال اگر یکی از این دو دولت بنابه مصلحت حقوقی و سیاسی خود تصمیم بگیرد به دلیل نقض تعهد یا تعهدات ناشی از معاهده موردنظر در دیوان طرح دعوا نماید، آیا دولت خوانده می تواند ایراد مقدماتی عدم شناسایی را نزد دیوان مطرح کرده، خود را از قید دیوان برهاند؟ این فرض می تواند در مورد دو دولتی که یکدیگر را شناسایی نکرده باشند نیز مطرح شود. برای پاسخ به پرسش یادشده، رویه دادگاه های بین المللی ازجمله دیوان بین المللی دادگستری و دیوان بین المللی کیفری در این نوشتار بررسی شده اند. پاسخی که می توان به پرسش محوری نوشتار حاضر داد، آن است که شناسایی عملی است سیاسی با پیامدهای حقوقی. اما پیامد حقوقی شناسایی در حالت معمول نمی تواند به اعلام عدم صلاحیت یا عدم قابلیت پذیرش دیوان منجر گردد؛ مگر اینکه رسیدگی به اختلاف میان دو دولت منوط به بررسی موضوع شناسایی و پیامدهای آن بر تداوم روند دعوا در اثر قیودی مانند حق شرط بر معاهده یا عدم رضایت به برقراری روابط معاهداتی میان دو دولت متعاهد باشد.