مشروعیت اعدام بدون درد در فقه امامیه و قانون جمهوری اسلامی ایران

قوانین اجرای احکام سالب حیات در جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر فقه نگارش یافته است و این حوزه نیز مانند تمام حوزه‏های فقهی و قانونی دیگر، با مسائل مستحدثه‏ای مواجه است که باید مورد بررسی فقهی و قانونی قرار گیرد. یکی از این مسائل مستحدثه، مشروعیت اعدام بدون درد است که این مقاله به جواز یا عدم جواز فقهی و قانونی آن می‏پردازد. این پژوهش ابتدا مساله مذکور را از منظر قانونی بررسی کرده و سپس با تبیین موضع فقه امامیه در این خصوص، همه حدود مساله را اولا  از جهت تعیین وسیله استیفاء یا عدم تعیین آن در شرع و ثانیا با توجه به طریقیت یا موضوعیت داشتن هر یک از ابزارهای استیفاء در قصاص و حدود، بررسی می‏کند. در نهایت، با توجه به ادله روایی و قرآنی و نیز با استناد به عبارات فقها، ثابت می‏کند که در اکثر قریب به اتفاق این حدود، اعدام بدون درد نه‏تنها جایز است، بلکه ترجیح نیز دارد.