ظرفیت بهینه ایستگاه مترو با هدف کمینه کردن ابتلا به بیماریهای واگیردار تنفسی (مطالعه موردی: ایستگاه مترو امام خمینی تهران)

هدف اصلی مطالعه حاضر ارائه مدل عامل مبنا جهت تعیین ظرفیت بهینه ایستگاه مترو با هدف کمینه کردن ابتلا به بیماری های واگیردار خواهد بود. در این مقاله ابتدا به بررسی بیشتر محدوده مورد مطالعه یعنی ایستگاه مترو امام خمینی در شهر تهران پرداخته شد. پس از جمع آوری اطلاعات، به بررسی و شناخت برخی از شاخص های موثر بر تقاضای و آمارهای بدست آمده در سال های پیش از کرونا و همچنین مشاهدات ساختاری در حین شیوع کرونا پرداخته و اطلاعات آن مورد بررسی قرار گرفت. پس از تایید پایایی و روایی، تحلیل عاملی در شرایط کرونا مورد ارزیابی و دسته بندی و اولویت بندی قرار گرفتند. با توجه به نتایج تحلیل عاملی به منظور دسته بندی و کاهش متغیرها در ارتباط مدل تعیین ظرفیت بهینه ایستگاه متروی امام خمینی در شرایط Covid مهمترین آن ها به ترتیب: درصد شاغلین نمونه در روز، برداشت دسترسی افراد به مترو با تاکسی، درصد تعداد مالکان خودرو، درصد سفرها-کاربری های تجاری و خدماتی، میزان درآمد میانگین، درصد سفرها-کاربری های اداری و شاخص ازدحام در مسیرهای پیاده با رعایت فاصله اجتماعی از جمله هفت متغیر با اولویت مهمتر در تحلیل عاملی در اندازه گیری ظرفیت بهینه ایستگاه مترو امام خمینی اندازه گیری شدند.