اثر منبع نیتروژن غیر پروتئینی و سطح خوراک دهی بر عملکرد رشد، گوارش پذیری مواد مغذی، متابولیت های خونی و رفتارشناسی بره های پرواری

هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثر نوع منبع نیتروژن غیر پروتئینی (NPN) و سطح خوراکدهی بر عملکرد رشد، گوارش پذیری مواد مغذی، متابولیت های خونی و رفتارشناسی بره های پرواری بود. از 28 راس بره نر پرواری نژاد لری-بختیاری با دامنه سنی 4 تا 5 ماهه و میانگین وزن زنده 3±1/36 کیلوگرم به مدت 60 روز در یک آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار آزمایشی و 7 تکرار استفاده شد. جیره های آزمایشی حاوی اوره یا بیورت (اوره حرارت داده شده) بودند که هرکدام به صورت جیره کامل مخلوط روزانه به میزان دو یا سه بار در اختیار بره ها قرار گرفت. نتایج نشان داد که بره های مصرف کننده بیورت در مقایسه با اوره میانگین افزایش وزن روزانه بیشتر و ضریب تبدیل خوراک مطلوب تری داشتند (05/0>P). جیره مکمل شده با بیورت سبب افزایش گوارش پذیری الیاف نامحلول در شوینده اسیدی شد (05/0>P). غلظت اوره، نیتروژن اوره ای خون (BUN) و پروتئین کل در زمان ناشتا و 6 ساعت پس از خوراکدهی وعده صبح در بره های مصرف کننده اوره بیشتر از بیورت بود (05/0>P). صفات رفتارشناسی شامل خوردن، جویدن، صفت خوردن به ماده خشک مصرفی و خوردن به NDF مصرفی با افزایش سطح خوراکدهی از 2 به 3 بار در روز به طور معنی داری افزایش یافت، هرچند تحت تاثیر نوع NPN قرار نگرفتند (05/0<P). به طور کلی، می توان نتیجه گرفت که استفاده از بیورت همراه با افزایش سطح خوراکدهی سه بار در روز سبب بهبود عملکرد رشد و متابولیسم نیتروژن در بره های پرواری می شود.