پیچیدگی نحوی در نوشتار علمی مبتدی و متخصص در زبان دوم: نقش بسط و تنوع نحوی

پیچیدگی نحوی یک ساختار مهم برای سنجش مهارت نوشتاری در زبان دوم است. پژوهش های پیشین، از جمله بایبر و همکاران (2016) و دونگ و همکاران (2023) ، تا اندازه زیادی بر بسط نحوی تمرکز کرده اند و تنوع نحوی را نادیده گرفته اند. این مطالعه چگونگی ارتباط مهارت نوشتاری دانشگاهی با پیچیدگی نحوی را از طریق ارزیابی تنوع و بسط ساختار جمله بررسی می کند. به همین منظور در این مطالعه پیکره ای زبانی تهیه شد که مجموعه ای از بخش های چکیده پایان نامه های کارشناسی ارشد، رساله های دکتری و مقاله های پژوهشی در زبان شناسی کاربردی نویسندگان دانشگاهی ایرانی را در خود جای می داد. با استفاده از ابزارهای خودکار تجزیه و تحلیل متن (استنفورد Core NLP و تحلیلگرL2 SC)، بسط نحوی و تنوع نحوی متون نوشته شده توسط سه مجموعه جداگانه از نویسندگان دانشگاهی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج نشان داد که معیارهای عبارتی و کلی بسط نحوی به طور معناداری مهارت نوشتاری دانشگاهی را در نویسندگان مبتدی و متخصص پیش بینی می کند. یافته های مرحله دوم پژوهش نشان داد که گنجاندن معیار تنوع نحوی به طور چشمگیری قدرت پیش بینی مدل را افزایش می دهد. مفاهیم آموزشی یافته ها برای آموزش نگارش دانشگاهی از طریق فعالیت های افزایش آگاهی برای نویسندگان مبتدی و متخصص مورد بحث قرار گرفته است.