دیپلماسی مسیر دو راهکاری برای مدیریت بحران های بین المللی

دیپلماسی در حل منازعات بین المللی جایگاه ویژه ای دارد. کشورها بیش از آنکه به دنبال راه حل های نظامی در مناطق پر منازعه باشند به دنبال راه های کمتر هزینه بر خواهند بود. دیپلماسی رسمی عموما در موقعیت اختلافات، نزاع و جنگ نقش پیشبرد صلح را بر عهده دارد اما کشورهای در حال نزاع که راه برای پیشبرد دیپلماسی رسمی بین آن ها وجود ندارد مسیر دیگری از دیپلماسی را انتخاب می کنند که به آن دیپلماسی مسیر دو می گویند. از این نوع دیپلماسی برای کشورهای در حال درگیری در مناطقی استفاده می شود که به دلیل درجه بالای حساسیت ناشی از جهان بینی متفاوت از امنیت هستی شناختی دیگری و عدم اعتماد، پیشبرد دیپلماسی رسمی عملا غیرممکن می شود. دیپلماسی مسیر دو عنوانی است که در چند دهه ی اخیر شناخته شده و تاکنون در برخی از مناطق و کشورهای درگیر نزاع با نتایج مثبتی مورد استفاده قرار گرفته است. در این مقاله ضمن تعریف و تبیین چیستی دیپلماسی مسیر دو، کارکرد آن و نیز فرصت ها و محدودیت های آن را در بحران های بین المللی مورد بررسی قرار می دهیم . فرضیه ی این پژوهش بر این مبنا است که استفاده از دیپلماسی مسیر دو بهترین شکل از دیپلماسی برای حل مناقشات بین دولت های درگیر بحران خواهد بود . این مقاله پژوهشی_ تئوریک بوده و به همین دلیل به عنوان مفصل بندی برای مطالعات موردی پژوهشگران راهگشا خواهد بود. روش تحقیق در این مقاله تبیینی و تحلیلی است.