مدل سازی سطح شدت حوادث وسایل نقلیه ریلی با روش لوجیت چندگانه به تفکیک قطار باری و قطار مسافری

حمل ونقل ریلی یکی از مدهای ایمن حمل ونقلی در جهان است و به دلیل راحتی و کم بودن هزینه ها به یکی از جذاب ترین شیوه-های حمل ونقلی برای مسافران و صاحبان کالا تبدیل شده است. اما یکی از مسائلی که باعث کاهش مطلوبیت حمل ونقل ریلی شده، حوادثی است که در آن ها اتفاق می افتد. هدف از این پژهش شناسایی و بررسی عوامل موثر بر سطح شدت حوادث در سه سطح فوتی، جرحی و فقط خسارتی برای سه دسته از وسایل حمل ونقل ریلی شامل قطار باری، مسافری و سایر وسایل نقلیه ریلی (اعم از لکوموتیو، واگن باری و غیره) است. در این پژوهش از داده های حوادث ریلی ایران از سال 1385 تا 1399 استفاده شده و مدل سازی از طریق رگرسیون لوجستیک چندگانه صورت گرفته است. در مدل سازی با کمی کردن نتایج، سعی شده است که تاثیر هر یک از متغیرها بر سطح شدت حوادث رخ داده بیان گردد. بر اساس نتایج بدست آمده از این پژوهش، تصادف با عابرین پیاده، تصادف با وسایل نقلیه جاده ای، سرعت بالاتر از سرعت مجاز (برابر و یا بیشتر از 30 کیلومتر بر ساعت)، سرعت در هنگام تصادف (برابر و یا بیشتر از 30 کیلومتر بر ساعت) چند خطه بودن ریل از جمله متغیرهایی هستند که نسبت به سایر متغیرها تاثیر معنی دار و بیشتری بر شدت حوادث دارند. با توجه به نتایج مدل سازی و با توجه به نوع متغیرهای مدل، علاوه بر شناخت عوامل موثر بر ایمنی انتظار می رود با انجام اقدامات اصلاحی و ارائه برخی از سیاست گذاری ها بسته به نوع متغیرهای مدل بطور مثال با بکارگیری گاردریل در سطح راه های ریلی که براساس آمار دارای خروج از ریل زیادی هستند، به افزایش ایمنی در حوزه حمل ونقل ریلی کمک کرد.