اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودآگاهی هیجانی، ناگویی هیجانی و شدت درد در دختران مبتلا به دردهای قاعدگی

سندرم درد قاعدگی به عنوان یک بیماری بالینی، با وقوع چرخه ای جسمی و روحی غیر مرتبط با هر بیماری طبیعی در طی پنج روز قبل از قاعدگی ظاهر می شود. این پژوهش با هدف اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودآگاهی هیجانی، ناگویی هیجانی و شدت درد در دختران مبتلا به دردهای قاعدگی انجام شد.

پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون_پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش کلیه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه دبیرستان های دخترانه مشهد در سال تحصیلی 1402-1401 بودند که به صورت نمونه گیری خوشه ای تعداد 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) جای دهی شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقه ای تحت درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش قرار گرفت اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسشنامه خودآگاهی هیجانی ریف (2008)، ناگویی هیجانی تورنتو (1994) و مقیاس شدت درد قاعدگی بود. داده های پژوهش با آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خودآگاهی هیجانی، ناگویی هیجانی و شدت درد در دختران مبتلا به دردهای قاعدگی تاثیر معنادار دارد (05/0>p). در واقع درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش خودآگاهی هیجانی و کاهش ناگویی هیجانی و شدت درد در دختران مبتلا به دردهای قاعدگی می شود.

با توجه به یافته ها می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به دختران می آموزد چطور افکار، احساسات و هیجان ها را بدون قضاوت و آشفتگی هیجانی در ذهن تجربه کنند. این فرایند با کمک به درک احساسات بدنی به درمانجو توانایی شناخت و تفکیک هیجانات منجر به کاهش شدت درد قاعدگی می شود.