نقش اضطراب مرگ، ترس از ابتلا به کرونا، حمایت اجتماعی ادراک شده و تاب آوری در پیش بینی اختلال سازگاری

اختلال سازگاری، یکی از شایع ترین اختلالات روان پزشکی است که تعیین عوامل دخیل در آن حائز اهمیت است. این مطالعه با هدف بررسی نقش پیش بین تعیین کننده های فردی، اجتماعی و روان شناختی در اختلال سازگاری انجام گرفت. طرح پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل 402 شرکت کننده از افراد ساکن شهر تهران بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسش نامه اختلال سازگاری بین المللی (IADQ)، مقیاس اضطراب مرگ (DAS)، مقیاس ترس از ابتلا به کووید - 19 (FCV-19S)، مقیاس چندبعدی حمایت اجتماعی ادراک شده (MSPSS) و مقیاس تاب آوری کانر - دیویدسون (CD-RISC) جمع آوری شد و با استفاده از نرم افزار SPSS-26 با تحلیل رگرسیون خطی چندگانه به روش گام به گام تحلیل شد. نتایج آزمون همبستگی بیانگر ارتباط معنادار متغیرهای پیش بین ترس از ابتلا به کرونا، حمایت اجتماعی ادراک شده، تاب آوری و وضعیت تاهل با اختلال سازگاری بود و نتایج رگرسیون خطی چندگانه بیانگر تبیین اختلال سازگاری به ترتیب بیشترین سهم برای متغیرهای تاب آوری (0/220-=β، 0/001=P)، حمایت اجتماعی ادراک شده (0/153-=β، 0/003=P)، ترس از ابتلا به کرونا (0/150=β، 0/002=P) و وضعیت تاهل (0/109-=β، 0/031=P) بود. تاب آوری، حمایت اجتماعی ادراک شده، ترس از ابتلا به کرونا و وضعیت تاهل در اختلال سازگاری نقش دارند و توان تبیین تغییرپذیری اختلال سازگاری را دارند، در نتیجه درنظرگرفتن این متغیرها در افرادی با اختلال سازگاری بااهمیت به نظر می رسد.