بررسی میزان مواجهه شغلی سیلیس کریستالی و رابطه آن با ظرفیت ریوی کارگران شاغل در معادن استان البرزدر مقایسه با گروه کنترل

تماس با عوامل زیان آور از قبیل گردوغبار در معادن امری معمولی است. با توجه به چالش های اندازه گیری سیلیس کریستالی هدف این مطالعه بررسی میزان مواجهه شغلی کارگران شاغل در معادن روزباز استان البرز با سیلیس کریستالی و رابطه آن با ظرفیت ریوی آنان می باشد.

این مطالعه به صورت مقطعی- تحلیلی در معادن استان البرز انجام گرفت. پایش فردی 97 نفر ازکارگران شاغل در معادن با استفاده از روش NIOSH0600 و روش بهینه NIOSH7602 انجام گرفت. اسپیرومتری 97 نفر از کارگران شاغل در معادن استان و 97 نفر ازکارگران یک شرکت صنایع غذایی به عنوان گروه کنترل همزمان با پایش فردی انجام شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS22 موردتجزیه و تحلیل قرار گرفت.

میانگین گردوغبار سیلیس کریستالی حدود 2 برابر و گردوغبار کلی تنفسی 4/5 برابر استاندارد ایران بود. بین پارامترهای ریوی  FEV1%,FVC%, PEF%بین دوگروه اختلاف معنی دار مشاهده شد. بین میزان گردوغبار سیلیس کریستالی و گردوغبار کلی تنفسی با ظرفیت های ریوی FEV1/FVC%  و FEV1% نیز ارتباط معنی دار مشاهده شد.

قرارگرفتن در معرض گردوغبار شغلی کنترل شده یک پیش نیاز قطعی برای کاهش مشکلات تنفسی در بین کارگران معدن است.  با توجه به یافته های مطالعه حاضر و کاهش عملکرد ریوی کارگران در مواجهه بیش از حد تماس شغلی با گردوغبار سیلیس کریستالی و گردوغبار کلی تنفسی ، احتمال بروز مشکلاتی در سلامت کارگران معادن درآینده متصور است. به نظر می رسد که راهبردهای فعلی مهندسی بهداشت حرفه ای برای حفاظت از کارگران کافی نبوده است.