تغییرات بیان برخی ژنهای دخیل در فرایند EMT توسط متفورمین و پی-کوماریک اسید در دودمان سلولی سرطان معده AGS

سرطان معده یکی از شایع ترین سرطان ها در جهان است. درمان های رایج این بیماری، گران قیمت بوده و آثار جانبی شدیدی ایجاد می کند. بنابراین درمان با ترکیبات طبیعی و عوامل درمانی شناخته شده یا ترکیبی از هر دو گروه از این عوامل می تواند به عنوان درمان جایگزین موثری مطرح شود. پی-کوماریک اسید  و متفورمین در زمره چنین درمان های جایگزین ضدسرطانی هستند. گذار اپیتلیالی-مزانشیمی (EMT) یک فرایند چندمنظوره است که نقش مهمی را در سرطان معده ایفا می کند. این فرایند شامل شبکه ای پیچیده از نشانگرهای زیستی است که در آغاز سرطان معده و در متاستاز آن ایفای نقش می کنند. در نتیجه، عواملی که بیان نشانگرهای EMT را کاهش دهند، می توانند به صورت بالقوه به عنوان عوامل ضدسرطان معده مطرح شوند. از آنجا که تاثیر پی-کوماریک اسید ، متفورمین و ترکیب آنها برروی بیان نشانگرهای گذار اپیتلیالی-مزانشیمی ZEB1، Snail2، Vimentin و VEGFA مورد بررسی قرار نگرفته بود، هدف مطالعه پیش روی، ارزیابی این تاثیرات بود. آزمون MTT اثر کشندگی یاخته ای 48 ساعتهپی-کوماریک اسید و متفورمین را در دودمان سلولی AGS نشان داد. Real-time PCR برای ارزیابی تغییرات در سطوح بیان ژنهای دخیل در فرایند گذار اپیتلیالی-مزانشیمی بعد از تیمارهای 48 ساعته، مورد استفاده قرار گرفت. ترکیب پی-کوماریک اسید و متفورمین بیان ژن های ZEB1 و Vimentin را در غلظت های غیرکشنده به طور معناداری کاهش داد. بنابراین این دو ترکیب را می توان به عنوان نامزدهای بالقوه ای برای مطالعات بیشتر در زمینه مبارزه با سرطان معده در نظر گرفت.