بررسی نقش کندکننده رشد سوماجیک بر رشد رویشی و گلدهی دو ژنوتیپ نرگس

کاهش رشد رویشی به همراه بهبود خصوصیات فیزیولوژیکی به منظور تولید گیاهان زینتی پاکوتاه دارای اهمیت است. یکی از روش های کنترل رشد گیاه استفاده از ترکیبات کندکننده رشد است. به منظور بررسی اثر سوماجیک (یونیکونازول) بر روی گیاه نرگس آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری در سال 1400 انجام شد. فاکتور اول سوماجیک (5 و 10 میلی گرم در لیتر به صورت کاربرد محلول پاشی برگساره و غوطه وری سوخ) و فاکتور دوم، دو ژنوتیپ نرگس بومی شمال ایران (شهلا شمال و پرپر شمال) بود. طبق نتایج آزمایش، بیشترین تعداد گل در ژنوتیپ پرپر و در تیمار سوماجیک 5 و 10 میلی گرم در لیتر به دست آمد. ارتفاع ساقه گل دهنده در تیمار سوماجیک 10 میلی گرم در لیتر در کاربرد غوطه وری، کمترین بود که در مقایسه با شاهد 64/37 درصد کاهش نشان داد. همچنین کمترین طول و عرض برگ و بیشترین طول ریشه در تیمار سوماجیک 10 میلی گرم در لیتر به صورت کاربرد غوطه وری مشاهده شد. بیشترین میزان کلروفیل در تیمار 5 میلی گرم بر لیتر سوماجیک غوطه وری و بیشترین میزان کاروتنوئید در ژنوتیپ پرپر با محلول پاشی 10 میلی گرم بر لیتر به دست آمد. بیشترین درصد نیتروژن با کاربرد سوماجیک 10 میلی گرم در لیتر به صورت غوطه وری حاصل شد. بیشترین درصد فسفر با کاربرد سوماجیک 5 میلی گرم در لیتر به صورت محلول پاشی به دست آمد. پتاسیم و کلسیم در برگ به ترتیب در تیمار سوماجیک 10 و 5 میلی گرم در لیتر به صورت محلول پاشی در حداکثر بود. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که استفاده از سوماجیک به عنوان کند کننده رشد به صورت غوطه وری سبب کاهش ارتفاع ساقه گل دهنده، کاهش رشد برگ، افزایش تعداد گلچه، محتوای کلروفیل و طول ریشه شد.