بررسی تاثیر شادکامی بر اساس سیره پیامیر (ص) و ائمه (ع) بر روی درگیری تحصیلی و مشکلات بین فردی دانش آموزان

هدف پژوهش بررسی تاثیر شادکامی بر اساس سیره پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) بر روی درگیری تحصیلی و مشکلات بین فردی دانش آموزان است. این تحقیق به روش شبه آزمایشی با گروه آزمایش و گروه گواه انجام شد. جامعه شامل کلیه دانش آموزان پسر متوسطه دوم شهرستان نجف آباد در سال تحصیلی 1402-1401 می باشد. روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای است. برای اندازه گیری درگیری تحصیلی از پرسشنامه زرنگ (1391)؛ و برای اندازه گیری مشکلات بین فردی از پرسشنامه بارخام (1996) استفاده گردید. روایی این دو پرسشنامه توسط متخصصان موضوعی بررسی و تایید شد و پایایی آن نیز به وسیله آلفای کرانباخ مورد تایید قرار گرفت. برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج بیانگر این بود که شادکامی بر اساس سیره پیامبر و ائمه اطهار دارای تاثیراتی بر روی درگیری تحصیلی و کاهش مشکلات بین فردی دانش آموزان است. به عبارت دیگر، رعایت سازوکارهای شادکامی بر اساس سیره پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع) بر روی همه مولفه های درگیری تحصیلی (شناختی، انگیزشی و رفتار)، تاثیرگذار و موجب بهبود درگیری تحصیلی دانش آموزان شد. همچنین رعایت سازوکارهای شادکامی بر اساس سیره پیامبر (ص) و ائمه اطهار (ع)، بر روی همه مولفه های مشکلات بین فردی دانش آموزان (مولفه صراحت و مردم آمیزی، گشودگی، در نظر گرفتن دیگران، پرخاشگری، حمایت گری و مشارکت و وابستگی)، تاثیرگذار بود و منجر به کاهش مشکلات بین فردی دانش آموزان شد. بنابراین با رعایت سازوکارهای شادکامی در کلاس های درس بر اساس آموزه های اسلامی، می توان دانش آموزان را به انجام فعالیت های درسی و جدیت در آن ترغیب و همچنین به کاهش مشکلات بین فردی آنها پرداخت.