نشانه شناسی نام ها در رمان چراغ ها را من خاموش می کنم زویا پیرزاد بر اساس نظریه پیرس

پیرس از نظریه پردازان بنام عرصه نشانه شناسی است که با ارائه الگوی سه گانه برای نشانه، زمینه را برای نقد بر مبنای ساختار دلالتی آثار ادبی فراهم کرد. این جستار می کوشد با روش توصیفی- تحلیلی عنوان و نام شخصیت های برجسته رمان چراغ ها را من خاموش می کنم زویا پیرزاد را براساس دانش نام شناسی و با تکیه بر روش نشانه شناسی پیرس بررسی نماید. از نشانه شناسی نام های این رمان چنین استنباط می شود که این رمان مجموعه ای از نام های ارمنی و لاتین است. در این میان خاموش کردن چراغ در عنوان رمان با سه نام منتخب وکلیدی داستان پارادوکس دارد؛ یکی نام آرشالوس، مادر کلاریس به معنای سپیده دم  و دیگری پروین، تنها زن فعال و مقبول داستان، به معنای ستاره درخشان و نام کلاریس که به معنای درخشنده است. هر سه زن، مادر هستند و به ترتیب به سه تیپ اجتماعی سنتی، مدرن و بینابین آن دو تعلق دارند و همگی دارای مفهوم روشنایی، همچون همگی مادران با قربانی کردن خود چراغ های زندگی خانواده شان را روشن نگه می دارند. همچنین نام آرتوش به معنای «نامیرا» نشان از جاودانگی سنت مردسالاری و در مقابل نام گارنیک به معنای «بره» برای مرد مهربان داستان، نشان از افکار فمنیستی نویسنده است، بنابراین بیشتر نام های منتخب پیرزاد متناسب با کنش و رفتار شخصیت هاست. نام های برگزیده غالبا از نوع نشانه های نمایه ای پیرس هستند.