اثربخشی آموزش فرزند پروری با رویکرد پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و تنظیم رفتاری هیجان مادران دانش آموزان دارای اختلال کم توجهی/ بیش فعالی

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش فرزند پروری با رویکرد پذیرش و تعهد بر تحمل پریشانی و تنظیم رفتاری هیجان مادران دانش آموزان دارای اختلال کم توجهی/ بیش فعالی بود. روش پژوهش، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری، شامل تمام مادران دانش آموزان دختر 8 تا 10 سال دارای اختلال کم توجهی بیش فعالی بود که در سال تحصیلی 1402-1401 در مدارس ابتدایی شهر اصفهان مشغول به تحصیل بودند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد و مادران 30 کودک به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه ای مداخله فرزند پروری با رویکرد پذیرش و تعهد را دریافت کرد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه کانرز فرم والد (CPRS)، پرسشنامه تحمل پریشانی (DTS) و پرسشنامه تنظیم رفتاری هیجان (BERQ) استفاده شد. با استفاده از مدل آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری و تحلیل کوواریانس چندمتغیری داده ها تحلیل شد و نتایج نشان داد که مداخله فرزند پروری مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش تحمل پریشانی و مولفه های آن و سه مولفه تنظیم رفتاری هیجان شامل اقدام به کارهای دیگر، رویارویی فعال و جستجوی حمایت اجتماعی و کاهش کناره گیری و نادیده گرفتن تاثیر معنادار دارد. بر اساس نتایج می توان گفت مداخلات مبتنی بر پذیرش و تعهد در بهبود سلامت روانی این گروه از مادران نتایج اثربخشی داشت.