اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر نارسایی توجه و پرخاشگری کودکان با اختلال کم توجهی- بیش فعالی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر نارسایی توجه و پرخاشگری کودکان با اختلال کم توجهی/ بیش فعالی بود. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی دارای طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل 60 نفر از کودکان با اختلال کم توجهی/ بیش فعالی بودند (45 پسر و 15 دختر) که در مرکز کاردرمانی نگاه نوین در منطقه 12 شهر تهران در سال 1402 توسط روانسنج و روانشناس تشخیص رسمی گرفته بودند. تعداد 30 نفر از این کودکان (10 دختر و 20 پسر) با روش نمونه گیری در دسترس، به عنوان نمونه انتخاب شدند. کودکان به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزار سنجش مقیاس درجه بندی کانرز والدین (CPRS) و پرسشنامه پرخاشگری کودکان نلسون و فینچ (CIA) بود. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه 45 دقیقه ای برنامه مداخله ای اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری را دریافت کردند، در حالیکه گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار SPSS-24 و با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیل کواریانس انجام شد. نتایج نشان داد که برنامه مداخله ای اثربخشی بازی درمانی شناختی رفتاری بر نارسایی توجه (01/0>P، 651/15F1.24 =) و  پرخاشگری که شامل خرده مقیاس های ناکامی (01/0>P، 501/14= F1.24) پرخاشگری بدنی (01/0>P، 711/14 F1.24 =)، روابط با همسالان (01/0>P، 476/8 F1.24 =) و روابط با مراجع قدرت (01/0>P، 953/7 F1.24 =) بود تاثیر معنادار داشت. یافته های پژوهش بیانگر این بودند که درمانگران می توانند با قرار دادن بازی درمانی شناختی رفتاری در برنامه های آموزشی کودکان با اختلال کم توجهی/ بیش فعالی زمینه را برای بهبود نارسایی توجه و پرخاشگری این کودکان فراهم سازند.