تاثیر اداراوان بر علائم بالینی و فاکتورهای استرس اکسیداتیو در بیماران سکته حاد مغزی ایسکمیک: یک کارآزمایی بالینی

از میان داروهای موثر در مهار تشکیل رادیکال های آزاد، فعالسازی میکروگلیا، تحریک نوروژنز و محافظت کننده عصبی به دنبال سکته مغزی ایسکمیک حاد میتوان به داروی اداراوان اشاره کرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر اداراوان بر علائم بالینی و فاکتورهای استرس اکسیداتیو در بیماران سکته حاد مغزی ایسکمیک انجام گردید.

در این کار آزمایی بالینی، 52 بیمار با تشخیص سکته مغزی حاد ایسکمیک به طور برابر و تصادفی در دو گروه مداخله (mg120 اداراوان روزانه تا 3 دوز به صورت وریدی) یا دارونما همراه با درمان استاندارد تخصیص یافتند. شدت سکته مغزی با مقیاس های NIHSS و MRS، در زمان بستری و همچنین 3 ماه بعد از وقوع سکته مغزی مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین ظرفیت آنتی اکسیدانی، اکسیداسیون پروتئینی و پراکسیداسیون لیپیدی در زمان بستری و 3 روز بعد سنجش شد.

در هر گروه 26 بیمار مورد مطالعه قرار گرفتند که از نظر متغیرهای عوامل خطر، شدت علائم نورولوژیک، ظرفیت آنتی اکسیدانی، اکسیداسیون پروتئینی و پراکسیداسیون لیپیدی در زمان بستری همسان بودند. سه ماه پس از سکته مغزی شدت علائم نورلوژیک در هر دو گروه کاهش پیدا کرد که این شدت در گروه مداخله اداراوان بیشتر اما معنی دار نبود (0/256=P). 6 نفر (23/1%) از بیماران گروه دارونما و 8 نفر (30/8%) از بیماران گروه مداخله نمره MRS طی 3 ماه پس از سکته مغزی ≤2 داشتند (0/755=P). 8 نفر (15/6%) از بیماران در سه ماه اول فوت نمودند که همگی در گروه دارونما بودند. بیشترین عارضه جانبی در بیماران، خونریزی داخل مغزی بود (7 مورد، 13/5%) که 5 مورد دارونما دریافت کرده بودند. از نظر ظرفیت های آنتی اکسیدانی با وجود میانگین بیشتر در گروه مداخله، تفاوت آماری معنی داری پس از مداخله در دو گروه مشاهده نشد.

نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که در بیماران سکته مغزی حاد، دریافت اداراوان علاوه بر درمان معمول، بر پیامد بهتر این بیماران تاثیرگذار است. با این حال انجام مطالعات بیشتر با حجم بزرگ تر برای استفاده این دارو ضرورت دارد.