بررسی گستره زمانی تقیه سیاسی درآیات و روایات با تاکید بر نظر امام خمینی

در سیره اولیای دین، «تقیه سیاسی» به معنای کتمان سر و مدارا با سایر فرق اسلامی، با هدف حفظ جان، مال و دین از قتل و غارت، امری ضروری است. اجرای کامل احکام الهی، اظهار و دفاع از جبهه حق از یک سو، و حفظ جان، مال و دین در اعصار گوناگون از سوی دیگر، تحقیق در خصوص گستره زمانی امکان تقیه سیاسی را ضروری جلوه می دهد. با تحقیق در موضوع «تقیه سیاسی»، به این نتایج می رسیم که مطابق ادله کتاب، سنت و عقل، تقیه سیاسی مختص زمان حضور ذوات مقدس معصومان علیهم السلام نیست، بلکه در عصر غیبت هم جاری است. تحقیق پیش رو، بر اساس روش کتابخانه ای، «تحلیلی - توصیفی» است که مطابق آن، با ادله عقل و نقل، گستره زمانی تقیه سیاسی در همه زمان ها، حتی در عصر غیبت استنباط می شود. شواهد موجود در آیات (مثل «رابطه با کفار از روی تقیه برای دفع ضرر آنان در هر زمان، مجاز می شود»؛ و مثل «مومن مکره از روی تقیه کافر به خدا می شود») و شواهد موجود در روایات (مثل «زمان و مدت تقیه تا قیام قائم - علیه السلام - است»؛ و مثل «هر کس تقیه را قبل از خروج قائم ما ترک کند از ما نیست») بر گستره زمانی تقیه سیاسی در عصر غیبت دلالت دارد. در نظرات امام خمینی;، همین رای مشهود است.