مقاومت تتراسایکلین در لاکتوباسیل های جدا سازی شده از دستگاه گوارش مرغ‎ های خانگی ایران

شناسایی سویه های حامل ژن های مقاومت به تتراسایکلین از جمله نکات حائز اهمیت در ارزیابی ایمنی سویه های دارای پتانسیل پروبیوتیک است. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی جامع مقاومت تتراسایکلینی در میان گونه های لاکتوباسیلوسی جداسازی شده از دستگاه گوارش مرغ های خانگی ایران می باشد.

مواد و روش‏ها:

 در مطالعه حاضر ابتدا الگوهای حساسیت فنوتیپی 36 جدایه لاکتوباسیلوسی متعلق به چهار گونه L.reuteri ،salivarius L.، L. crispatus و johnsonii L. با اندازه گیری حداقل غلظت بازدارندگی نسبت به تتراسایکلین ارزیابی گردید. پس از آن چهار ژن مقاومت به تتراسایکلین (L)tet، (M)tet، (W)tet و (O)tet در جدایه های دارای مقاومت فنوتیپی نسبت به این آنتی بیوتیک با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز ردیابی گردیدند.

در نتیجه تست فنوتیپی بر مبنای حداقل غلظت بازدارندگی چهار جدایه L.reuteri، سه جدایهsalivarius L.، دو جدایهL. crispatus و چهار جدایه johnsonii L. از میان جدایه های مورد مطالعه مقاومت فنوتیپی نسبت به تتراسایکلین نشان دادند. پس از ردیابی ژن های مقاومت به تتراسایکلین درجدایه های دارای مقاومت فنوتیپی حضور ژن tet(W) درتمامی جدایه های مورد بررسی تائید گردید. حضور همزمان ژن های (M)tet، (L)tet و (W)tet در سه جدایه salivarius L. مورد مطالعه مشاهده گردید. علاوه بر آن مشخص گردید، مقاومت فنوتیپی مشاهده شده در سه جدایهL. johnsoniiABRIG7، L. johnsoniiABRIG14 و L. johnsoniiABRIG24 ناشی از حضور همزمان ژن های (O)tet و (W)tet می باشد.

نتیجه‏ گیری:

 این مطالعه نشان داد که مقاومت تتراسایکین موجود در میان جدایه های لاکتوباسیلوسی بدست آمده از دستگاه گوارش طیور بومی ایران ناشی از حضور منفرد یا چندگانه ژن های مقاومت نسبت به این آنتی بیوتیک می باشد. همچنین دریافتیم که (W)tet گسترده ترین ژن مقاومت به تتراسایکلین در میان جدایه های لاکتوباسیلوس مورد بررسی می باشد. بر اساس نتایج مطالعه حاضر پرورش دهندگان طیور بومی باید از استفاده خودسرانه تتراسایکلین خودداری نمایند و زمانیکه دستگاه گوارش مرغ های خانگی منبعی برای انتخاب میکروارگانیسم های پروبیوتیک است، لازم است ارزیابی مقاومت نسبت به تتراسایکلین از منظر فنوتیپی و ملکولی جهت انتخاب سویه های ایمن مورد توجه قرار گیرد.