بررسی و گونه شناسی سفال های ساسانی محوطه زروآوند 2

تپه زروآوند 2 واقع در محدوده شهر داودآباد فراهان، ازجمله محوطه های مهم ساسانی در مطالعات باستان شناسی مابین فلات مرکزی و غرب کشور محسوب می شود که در سال 1401ه‍.ش. مورد کاوش باستان شناختی قرار گرفته است. طی یک فصل کاوش در این محوطه باستانی، آثار فرهنگی ازجمله سفال به دست آمد و باتوجه به اهمیت سفال و نقش آن در مطالعات باستان شناختی سبب شد تا این ماده فرهنگی در این پژوهش مورد مطالعه قرار گیرد؛ ازهمین رو، برای این پژوهش تعداد 86 قطعه سفال شاخص از دوره ساسانی، از میان 918 قطعه سفال به دست آمده از کاوش، برای مطالعه انتخاب گردید. در ابتدا این سفال ها برمبنای مشخصات فنی و شکل مورد طبقه بندی و گونه شناسی قرار گرفتند. این پژوهش دارای ماهیت بنیادی با رویکردی توصیفی-تحلیلی است و روش گردآوری این پژوهش دارای دو بخش مطالعات کتابخانه ای و میدانی (سفال) است. هدف اصلی پژوهش، مطالعه کمی و کیفی سفال های ساسانی محوطه زروآوند 2، طبقه بندی، گونه شناسی و گاهنگاری نسبی آن ها است؛ مقایسه به شکل تطبیقی با نواحی مجاور صورت گرفته است؛ پرسش های قابل طرح در این پژوهش عبارتنداز: گونه های سفالی رایج در این محوطه شامل چه مواردی هستند؟ و دیگری سفال ساسانی تپه زروآوند 2 ارتباط این محوطه را با کدام یک از دیگر حوزه های فرهنگی نشان می دهد؟ نتایج این پژوهش نشان می دهد که اشکال شناسایی شده درمیان سفال های تپه زروآوند 2 به ترتیب فراوانی شامل: کوزه، کاسه، خمره، بشقاب و تغار و متداول ترین نقوش تزئینی سفالینه ها نقوش کنده هستند. سفالینه ها اکثرا دارای پخت مناسب بوده و این موضوع نشان از کنترل حرارت کوره برای پخت سفال است، هم چنین مقایسه تطبیقی انجام شده نشان داد، سفالینه های این محوطه با محوطه هایی هم چون: چم روته، سیرم شاه، ارزانفود، قلعه یزدگرد، قلعه گوری، تپه هگمتانه، ولیران، ماهور سیاه، طسمی جان، ویگل و هراسگان، بردنکون، محوطه های ساسانی شناسایی شده در بررسی های ماه نشان زنجان، شمال خوزستان و میاناب شوشتر و محوطه ابوشریفه در کشور عراق قابل مقایسه و علاوه بر ویژگی های منطقه ای، بیشترین شباهت را با حوزه های فرهنگی غرب و فلات مرکزی ایران را دارد.