ارتباط بین کیفیت زندگی کاری و سلامت عمومی کارکنان بیمارستان ها در دوران پس از کرونا: یک مطالعه مقطعی در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی زابل، ایران

 بعد از گسترش بیماری کرونا و افزایش مراجعات به بیمارستان ها،کارکنان نظام سلامت تحت فشار روانی قرار گرفتند. این وضعیت می توانست تاثیرات منفی بر عملکرد سازمان داشته باشد. به همین دلیل، پژوهش حاضر با هدف ارتباط بین کیفیت زندگی کاری و سلامت عمومی کارکنان بیمارستان ها در دوران پس از کرونا انجام شد.

 این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی می باشد که به شیوه مقطعی در سال 1401 انجام شد. 344 کارمند شاغل در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی زابل به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، پرسشنامه سلامت عمومی و کیفیت زندگی کاری بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. ملاحظات اخلاقی در طول نگارش مطالعه رعایت شد.

 بین کیفیت زندگی کاری و سلامت عمومی کارکنان، ارتباط آماری معنی داری مشاهده شد (P=0/0001). میانگین امتیاز کل پرسشنامه سلامت عمومی،0/62±1/49 (در حد متوسط) و میانگین امتیاز کل پرسشنامه کیفیت زندگی کاری، 0/71±2/49 (نسبتا متوسط) بود. در مولفه های کیفیت زندگی کاری، کمترین و بیشترین امتیاز به ترتیب به مولفه پرداخت منصفانه (0/76±2/19) و فضای کلی زندگی (0/73±3/1) اختصاص یافت. همچنین، در مولفه های سلامت عمومی، کمترین و بیشترین امتیاز به ترتیب شامل افسردگی (0/55±1/09) و کارکرد اجتماعی (0/76±1/76) بودند.

با توجه به ارتباط بین سلامت عمومی و کیفیت زندگی کاری، مدیران بیمارستان ها، ملزم به بررسی مداوم این دو عامل به خصوص در شرایط بحرانی و دوران پس از آن هستند. این اقدامات منجر به بهبود عملکرد و ارتقای بهره وری بیمارستان ها خواهد شد.