مولفه های تهدیدکننده همکاری استراتژیک ایران و روسیه

روابط ایران و روسیه بعد از فروپاشی شوروی شاهد فراز و نشیب های بسیاری بوده است. این فراز و نشیب ها تحت تاثیر عواملی مانند موقعیت متفاوت دو کشور در نظام جهانی، وجود دولت ها با گرایش های مختلف در دو کشور، همپوشانی و تضاد منافع دو کشور در موقعیت های مختلف بوده است. نگاهی به تاریخ روابط دو کشور نشان می دهد که در دوره به قدرت رسیدن یورواتلانیک گرایان در روسیه و با توجه به علاقه و گرایش آنها به غرب، روابط دو کشور در حالت سردی و همراه با تیرگی بوده و شاهد نوعی بی اعتمادی این طیف به ایران هستیم. اما از سال 1996 با ظهور اوراسیاگرایان در روسیه شاهد نزدیک شدن روابط دو کشور و همکاری آنها هستیم. بحران سوریه باعث شد تا روابط دو کشور هر چه بیشتر گسترش یافته و در کنار آن شاهد همکاری راهبردی دو کشور برای حل بحران مزبور باشیم. اما در کنار این همکاری، عوامل و مولفه هایی هستند که این همکاری را تهدید نموده و در ادامه ممکن است حتی به روابط دو کشور آسیب رساند. با توجه به این موارد این پرسش مطرح می شود که روابط منطقه ای ایران و روسیه با چه مولفه های  تهدیدکننده ای مواجه است؟ فرضیه این است که نگاه متفاوت دو کشور به روابط، رژیم حقوقی دریای خزر، جستجوی بازارهای جدید برای انرژی، روابط روسیه با آمریکا و اسرائیل، نوع نگاه به بحران سوریه، پیگیری منافع در دوران پسابحران سوریه از جمله مولفه هایی هستند که همکاری راهبردی ایران و روسیه را تهدید می نمایند. در این مقاله عوامل و مولفه ها و نقش آنها در تهدید همکاری و روابط دو کشور ایران و روسیه بررسی می شود.